ساکن تنهایی

۱
با نگاهی
به دنیا
از آنسوی علت ها
ساکن تنهایی ام
آموخت
نا کامی ها را
با متانت
ورق بزند..
۲
/
ریشه ام در آب
موها سهم باد
سایه ام
لرزان افنتاد
آینه تاب برداشت
پیر مردی عصا زتان
از من عبور کرد...
۳
/
شب که فنا شد
يك مشت شبنم
در سربي سرد طلوع
گل عروس را
به خلخال
مي آرايد
۴
/
شب که می شوی
برمن
به وهم نگاه
از تاریکی
واهمه مبر
دستان خیالم را
با مهتاب شسته ام
۵
/
هر چه گفتم
به نسیم
باد!
هراسان ترشد
تا
به اندوه
روی عطر گُل/سرخی نوشت !
-
پرپر گل به شتاب
کی شود
پاسخ هنجار به دار
گر مدارا شود! از جانب عشق
جوخه هم !
خلع سلاخ خواهد شد...

۶
/
گيسوانت را
تكان مي دهي
ناگهان
همه ي آن
مي شود
سهم باد
ومن
مات صدفي شفافم
كه آرميده
بر بالشي
از خز!
-----------
صُبی