عشق من و تو

کی شود تو بیایی و دل، غزل ساز شود

و بشینی و سکوتِ من و تو، هم آواز شود
دلشکسته خسته، بنوازد دردِ غم و تنهایی
این شعله ی افروخته ببینی ولی هم راز شود
از گذر خیال من میروی اما ای کاش
لب روی لب و نفست با نفسم، دمساز شود
پَر زَنیم در آسمان چشمت پرواز کنیم،دو کبوتر
نشود! عیب ندارد، اصلاً هر دو مثل باز شود
با قلمِ تیشه ی خود حک نمودم بر لوح 
انصاف نباشد بینِ شیرین و فرهاد، ناساز شود
جانا، نفسا، ببخشم سمرقند و بخارا را تا
عشقِ من و تو؛ بِسانِ حافظ و تُرک شیراز شود
من حسابدارم و دوست میدارم، در دفتر عشق
ثبت لب و بوسه ی ما تا به اَبد؛ تراز شود