نسیم خوش اسفند

پنهان شده در بوی گلی فصل بهاران

ای مهر توشدتعبیه در قطره ی باران

شد زنده دوباره گل وریحان وشقایق

هر قطره ی باران چو مسیحای گیاهان

همراه نسیمی گل نشکفته ی باغی

مادام صفای چمن وجوی کناران

ای جلوه ی رویت رخ گلهای بهاری

در محشرگل راز رخت گشته نمایان

هرچند که تازه است نسیم خوش اسفند

یا خیس شدن زیر عبور تر باران

غافل زتوام خسته ی تکرار زمانه

از صفر به صفر این سفر خاکی انسان

یارب به دل سوخته ی من نظری کن

باران به کویر دل من باز بباران

شدتیره دلم بس که شده غرق تمننا

بر چشم ودلم بارقه ی نور بتابان

تو حسن ختامی به زمستان دل من

یاد تو بهار دل من اوج زمستان

هرگاه گشایم به سخن لب توهمان

پژواک صدایم که نشیند به دل وجان