شهر ممات

شهر ممات
دل من گم شده در شهر ممات
گرچه دور رخ شاهش شده مات
باورم نیست که این دژ خالی ست
خانه ی خشت مرا نیست ثبات
فارغ از چشم دل و آب حیات
خانه ای ساخته با این نفحات
شهر من دور ترین شهر خداست
به هزاران ره ناممکن و فات
مثل تابیدن نور از ظلمات
به نهان خانه ی او دارد ذات
از عدم ساخته او این همه را
که نگنجد به زبان کلمات
شهر من دور تر از هر رویاست
کوچه هایش همه دور از غایات
کاخ صبرم همه را برده ولی
از فنای تو شکست این آیات
می نویسد به تو با روی نیاز
که در این پرده ندارد حاجات.
#سمیرا_عزیزی