بنام نگارگرعشق............................
..............................................................
می توان خنــــدیـدو از، بَـدعهـــدیِ ایّـام گفت
تشـــــنه بودو،ازخُـم ومیخـانـه و،ازجـام گفت
می توان، مهشــــید را،اِنکـارکردو تـاســــحر
بـاسـیاهی هـا،سـخن ازوحشت و، اِبهـام گفت
می توان، بـا گورهم درگورِ خود،همخـانـه شد
تـابـه مَحشر،مـاجـرای عِبرت و، بهــرام گفت
درکمینِ صـــید بنشست و، برای دیگــــــــران
شـــــمّـه ای،ازحُرمتِ صـــیّاو دانـه، دام گفت
می توان، پُشتِ حقیقت هـا،نهـان گشت وسخن
ازخیــالاتِ محـال و، قصّــه از، اوهــــام گفت
قصّـه هـای تلخ راهـم،می توان شـیرین نوشت
برفــــــرازِ دارهـم، ازهِجرتـــــــی، آرام گفت
مـاهمـه،آییـنه ایـم و،راســــــتی گفتن سزاست
نـاروا باشــــد اگــر،آییـــــنه را،دُشــــنام گفت
درهیـاهوی زمـان، مـاییــم ویک دل، بی نشـان
درکمــــالِ بی نشــــانی، می توان،ازنـام گفت
عشق را، بـاورکنید،آغـازِ هر(دیوانگـــی)ست
تـاکــــه بتوان بـاغـزل، ازشوکتِ فرجـام گفت
...............................................................
(دیوانه)