من ندانم

مرا گویی چه حالی ؟،من ندانم

یکی آتش فتاده در نهانم

همین آتش مرا خود زندگانیست

چرااین گونه می نالم ؛ندانم

 جوانم یا که پیرم، خاطرم نیست

بودهرلحظه نامت برزبانم

منم توگشته ام، سرگشته تو

خموشم من ،اگربانگ چغانم

اگر خواهی که جانم را ستانی

به آنی ،مرغ جانم می پرانم

اگر خواهی که مخمور توباشم

چنان باشم که گویند ،من چنانم

نداند کس، چه قندی داردآن لب

که این سانم ،چنین شیرین زبانم

زشرح درد من ،واصف چه گوید