صدای ظلم...صدای او

سلام بانوی بزرگوار
بسیار بسیار زیباست ولی چون اجازه ی نقد دارم دو نکته عرض میکنم اولا حرف (ب) را بر سر افعال هر گز نیاورید مثل این مصراع
"پشت پنجره ی اتاق خود
بنشستم... " که در اینجا نشستم خیلی ساده تر و صمصمی تر است
ثانیا در سروده های سپید به اجبار وزن را به دنبال خود نکشید اصولا شعر سپید مقید به وزن وقافیه نیست ببینید این مصراعهایی که به زور ریتمیک شده اند سادگی و صداقت را از سروده تان برده اند نظیر این مصراعها
"میزدم "او"را صدا...
"گنجشککانی شیدا,"
موفق باشید