عشق و کشک

درودها
این سروده، انتقادیست به شاعرانه ها و الی الخصوص عاشقانه هایی که به جای طرح تصاویر تازه، همچنان از همان تصاویری بهره میبرند که صدها سال پیش باب بوده.
شاعری یعنی کشف و شهود!
تقلید صرف و چیدن مکررات کنار هم، نامش شاعری نیست بلکه فقط نظم سرایی ست و لا غیر ...
دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی جمله ی بسیار گویایی دارند که به تبعیت از شاعران عصر طلایی روس بیان نموده اند: \"شعر یعنی رستاخیز کلمات\" تعمق در همین جمله کافیست تا ...

درود بر آرمین عزیزوبحث بسیاربه جایی که امروز درشعرش پیش کشید بانام رستاخیزکلمات چیزی که متاسفانه دراشعارامروز ما کم به چشم می خوره ودرواقع کم رنگ شده صفحه ات همیشه پرباره واین نشان ازمطالعه ی زیادیه که داری وتلاشت درراه اموختن وآموزش ادبیات این مرزوبوم ستودنی است دست مریزاد وخسته نباشی
به بحث خوبی اشاره داشتی درشعرت وانتقاد کردی ازعاشقانه هایی که مثل قارچ های سمی سربرآورده اند در دشت ادبیات این مرزوبوم باتصاویری کاملن شبیه هم وتکراری ومن یکی ازعلتهای این رشد بی رویه ی عاشقانه های تکراری را عدم مطالعه ی شاعران می دانم وعلت دیگر راهم همین فضای مجازی که متاسفانه باعث شده که شعرا همه شبیه هم شده وبماند تصاویرتکراری اش که دزدی وحتی سرقت راهم آسان کرده چاپ کتاب هم که واقعن مشکل شده به خاطر هزینه های بالایش وهمه هم دست به قلم شده اند ودرفضای مجازی اشعارشان را منتشرمی کنند ومتاسفانه عده ای تنبل هم فقط وفقط کپی برداری می کنند وبه نام خودشان منتشرمی کنند که دیگر قوزبالاقوز است !
وازهمه مهم ترهم اینکه دیگه تمام شعرهاهم شده عشق وبس انگاربماندتصاویرتکراری اش فکروذکر شاعرها فقط وفقط شده انگارعشق وبس!جامعه ی امروز درگیر مسایل ومشکلات فراوانی است وای کاش که ماشاعران بیشتربنویسیم ازاین دردها
درست است که شعرهمان عشق است وبس ومن خودم هم شعرعاشقانه زیاد دارم واتفاقن ازتمام اشعارهم بیشتردوستشان دارم تمام شاعران ما ازرودگی و سعدی و فردوسی وحافظ کرده تا الان هم شعرعاشقانه داشته اند واین عیب نیست اما نه اینکه تمام فکروذکرشان همین باشد
شاعرهم مثل تمام ادمهای معمولی لحظات متفاوتی رادرزندگی ودرطول روز تجربه می کند که در اشعارش اثرمی گذارد گاهی آنچنان عاشق است که ازمجنون دست کمی ندارد وگاهی چنان عارف میشود که علمای دین هم به گردش نمی رسد واین اصلن بدنیست اما اما دارد.........
عشق چیزخوبی است اشعارعاشقانه همیشه موردعلاقه ی مخاطبان بوده اما اگرنگاهی به اشعاراکثر شاعران موفق ومطرح ایران وحتی دنیا می بینیم که نه تنها تصاویراشعارشان بسیاربکرو زیبا بوده بلکه زبانش هم بسیار متین وبا لطافت ووسواس خاصی ازعشق سخن گفته اند وپاراازدایره اخلاقیات فراننهاده اند ولی متاسفانه شاعرامروز کم مانده که فیلم سکسی ازخودمان بگیریم وشعرمان را بنویسیم زیرش وکیف هم کنیم وافتخارکه ماشاعریم غافل ازاینکه با این
با این ژست روشنفکرانه ای که گرفته ایم گند زده ایم به هرچه شعراست شعریک هنرپاک وبرتراست وباید حرمتش رانگه داشت نه اینکه فقط صرف گفتن احساسمان باشد آنهم کاملن تکراری یک تصویرجدید هم در آن به چشم نمی خورد که البته قصدتوهین به هیچ کس راندارم واول به خودم ایرادمی گیرم که خودم هم مدتهاست درجا می زنم واون جور که باید این رستاخیز کلمات درشعرم به چشم نمی خوره متاسفانه وبه جای مطالعه وکندکاش وجستجو فقط وفقط اکتفاکرده ایم به احساستمان وهر انچه که دستمان می آید برصفحه ی کاغذها جاری می کنیم وبه نام شعر درفضای مجازی صادرش می کنیم ..
اشعاری تکراری که خودمان راهم به والله گاهی خنده می گیرد!
من معتقدم هیچ کس چه زن وچه مرد ازعشق بدش نمی آید همه دوستش دارند اما چقدرخوب است که وقتی درشعرازعشقمان سخن می گوییم کمی احترام عشق راهم نگه داریم کمی خط قرمزهارارعایت کنیم !اگر نمی توانیم راجع چیز دیگری بنویسیم لااقل همین مقوله ی عشق را بازبان وتصاویرجدیدتر ابرازکنیم
اما هر حرفی شعرنیست گاهی بعضی شعرها فقط وفقط قلیان احساسات است وبس تصاویرش کاملن تکراری وگاهن هم که سرقتی است وکپی برداری ازروی همدیگر..........
ببخشید اگه کمی بحث طولانی شد باتمام این حرفها برای تمام شاعران واشعارشان احترام قایلم واصلن درست نمی بینم که بخواهم ازبالا نگاه هیچ کسی کنم اما اینها حقایقی هستن که متاسفانه درادبیات ماوجودارند ونمیشود به آسانی از آن ردشد وگاهی باید یه تلنگری به خودمان بزنیم ودرواقع شعر جناب اسد زاده هم قصدش فقط وفقط همین بوده وتنها هدفشان ازایراد این نظرات ومطالب پیشرفت وآموزش بهتروبیشتر ادبیات اصیل وغنی ایران زمینه وبس
ان شاالله که به جای جبهه گیری کمی اندیشه کنیم وهمه باهم به عنوان قشر فرهیخته وشاعر ازاین درجازدگی خلاص شیم وبهتروبیشترپیشرفت کنیم ........
وحال بگذریم البته که ازبحث اصلی که همان رستاخیزکلمات است کمی فاصله گرفتیم
اینکه می گوییم رستاخیزکلمات امیدوارم دچاراشتباه هم نشویم رستاخیزکلمات معناش این نیست که فقط وفقط باید به ظاهرشعراکتفاکرد وتصویرش مهم ترازمعناش هست نه چه خوب ایست که یک شعر هم ازلحاظ اندیشه ومعنا دردرجه ای بالاباشد وهم ازلحاظ صورت ظاهری وقالبش

ادامه دارد.............

حتی خوداستادشفیعی کدکنی هم که کتاب رستاخیز کلمات رانوشته اند دراعتراضاتی که به ایشان ازطرف مخالفانشان شد اذعان داشتند که قصد نویسنده روایت تاریخی جریان فرمالیسم روسی است و نه دفاع از آن و امیدوار است کسی او را به انکار هدف و آرمان در ادبیات و هنر متهم نکند.
بحث دربارۀ صورت و صورت‌گرایی به هیچ روی انکار جوانب تاریخی، اجتماعی، فلسفی و آرمانی فرهنگ بشری نیست. آنها اموری هستند که بدیهی‌بودنشان نیاز به توضیح ندارد؛ حتی صورت‌گران روس هم در دورۀ کمال کارشان این حقیقت را امری بدیهی می‌دانسته‌اند.
نویسنده در این گفتارها هرگز نخواسته است تا در حد یک مترجم صرف باقی بماند و اگر آنها اشاره‌ای به یک ویژگی در شعر پوشکین یا لرمانتف کرده‌اند، با جان‌کندن و آوانویسی‌کردن آن عبارت‌ها، حرف‌هایی بزند که نه خود نویسنده می‌فهمد و نه خواننده. نویسنده در این گفتارها همین که فهمیده است بحث بر سر چه مسئله‌ای است، کوشیده تا شاهدی برای آن از شعر مولوی، خاقانی، سعدی و حافظ پیدا کند که هزار بار «فرم» را بهتر از پوشکین یا لرمانتف می‌شناخته‌اند و هرگز راوی بی‌دخل و تصرف حرف‌های آنان نبوده است.

مفاهیمی همچون «فرم»، «آشنایی‌زدایی»، «رستاخیز کلمات»، «ادبیت»، «هنر سازه»، «وجه غالب»، «پیرنگ»، «ساختار»، «مایگان»، «قهرمان لیریک» و «تکامل ادبی» که از رهگذر مکتب صورت‌گرایی روس وارد فرهنک اروپا و آمریکا شده است، با تمام تحولات علوم انسانی قرن بیستم و بیست و یکم گره‌‌خوردگی یافته است.

شناخت فرم نه تنها برای هنرمندان ضرورت دارد و نخستین و تنها راه پیشرفت کار آنهاست که پژوهشگران را نیز به مانند عددنویسی در علم ریاضی است.
علاقمندان رابه مطالعه ی این کتاب دعوت می کنم رستاخیزکلمات
اثراستادشفیعی کدکنی بدون شک خواندن این اثر بسیارسودمند خواهدبود..........

درودها
جناب سلیمی بزرگوار نقدی به قافیه وارد نمودند و بابی گشودند به یکی از مباحثی که بین علما ذکر اختلافش هست.
از آنجا که ادامه ی این مباحثه در فضای دیگری صورت گرفت و همینطور بنده ایرادی که ایشان وارد کرده بودند را برای چند تن از اساتید از جمله استاد شیخی بزرگوار که معرف حضورتان هستند، نقل به عین کردم و پاسخها دریافت کردم، نتیجتا به اینجا رسید:
جناب سلیمی بر طبق کتابی که به عنوان منبع فرمایشاتشان آورده اند، کاملا صحیح فرموده اند.
اما علمای ادبی جدیدتر از نویسنده ی کتاب مذکور، این ایراد را رد کرده اند.
پس قافیه صحیح است.
به عبارت دیگر اختلاف آرای ادبای جدید و قدیم مطرح است که قدما این نوع از قافیه را غلط و ادبای جدید این نوع قافیه را صحیح خوانده اند.

درود بر آرمین عزیز
تسلط و بی همتایی خود را در شعر کهن و عروض به رخ کشیدید و حرفی نماند برای قضاوت که پارسال هم شاهد بودیدگفتم در این موارد بی نظیرید. در مورد سرودن شعر نو هم نور علی نورید. چه بهتر.
اما انگار همیشه باید یک جای کار لنگ بزند. مگر می شود اگر شعری سروده شد انگشت اتهام " تکرار " را به سویش دراز کرد. مگر ممکن است فردی صحت را در شعری دریابد و از تقلید به همان روش بازش داشت؟
مگر قرار است همه بنیانگذار مطلبی نو باشند؟ آیا ممکن نیست که من نوعی ظرایف و نکاتی را در اشعار شما ببینم و به اقتفا و تقلید از شما با بضاعتی که دارم نسرایم؟ به نظر شما محال نیست؟
این شخص شما نیستید که من نوعی از او تقلید می کنم. من از روش و طرز بیان و موارد پسندیده ای که در سرایش شماست تقلید می کنم. هر چند تکرار باشد و تکرار و تکرار.
آن شعر که اصل و پایه دارد
حرفی است که عمق و مایه دارد
تکرار به گفتگو مجاز است
جایی که سخن کنایه دارد
شعری که به پایه ی صحیح است
گه گاه نظر به آیه دارد
اشعار قدیم همچو روح است
روحی که همیشه سایه دارد
فرزند برای عشق مادر
آن مهر کجا به دایه دارد
میدان شعور ناب باز است
شاعر ز چه رو گلایه دارد

عزت زیاد

جناب اسدزاده عزیز
این چگونه نتیجه گیری است که می فرمایید؟
" پس قافیه صحیح است "
اگر بنده برای اثبات کلام به زعم خودم و تایید شما چند رفرنس معتبر ارائه دادم مبنی بر این که حرف ماقبل روی در قوافی یک شعر نمی تواند مصوت کشیده باشد و در قافیه ای دیگر در همان شعر مصوت کوتاه شما هم منبع معتبری ارائه کنید مبنی بر این که اساتید عروض جدید این قاعده را رد کرده باشند. شاید اگر دلیلی معتبر ارائه کنید قابل بحث تر باشد تا اینگونه پراکنده گفتن و به این شکل محکم نتیجه گرفتن.
ارادتمندم و منتظر پاسختان
عزت زیاد

درودها

عالی سرودی در مضمون
وشعر گرانمایگی اش به پیامست و مضمون واگر آراسته به تصاویر بهتر
واین شعر خیلی جالب در سلاست تام
پیام ارزشمندی را بر ملا می کرد البته در کنایات وا ستعارات
و واژه های خوب و روانی در کلام عالی ونظر به بار معنایی کلام که عالی بود
وبه کار گیری خوب کلام که محاوره بود مانند "کشک "
که عالی معماری شده ودر کاربردی کار آمد
که کار ی که از اون بر می آمد از دیگر کلمات کمتر
و این نشان از چیرگی بر بکار گیری کلماتست
و در معنی و پیام حرف داشت که بروز بود و درخور و درد بخور در سرایش و شاعرانگی
که واژه ها وترکیبات و رنگ و لعابهای ادبی حتی و و زن و دیگر لوازم شعر
همه وهمه محملی جز برای رساندن پیام واحساس بلند نیست
و این تعهد و رسالتیست که در ابتای این شعر آورده شده به نیکویی تمام و تذکاریست بلند مرتبه
که برای چه باید شعر گفت و برای کی ؟
و اصلا شعر برای شعر وهزار بیت برای بیت کافی نیست
و تو اگر گوشه ای از غمگنی نگا ه روز را
بر گرده ی خفته ی واژها بار نکنی
پس شعر جز عبث نخواهد بود وجز سرگردان و سر در گم حاشیه های فرساینده در شاعری نخواهی ماند
و بزعمم همین بس که شعر با توجه به پارامترهای دیگر شعر
جانمایه ی ارزندگی خود را به تماشا بگذارد در انتقال و بزرگنمایی پیام در دید آفتاب گون قرار دهد تا بصارت افزون شود
به نیکویی و روشنی و هر چه آرمان برترست
واین شعر این گران ارجی را داشت در زبانی یکدست و با معرفت در چینش بهنگام و اژه ها و استخدامشون در صف هدف و این شعر این بکرد به درستی
و درود و دستمریزاد ش باید گفت

این کمی از دینی بود در رسالت وتعهد شعر که در حد مقدور ضیق بیان شد و شرحی مبسوط در این می طلبید
و مشحون بود از کنایات و دیگر آراستگی های کلام
که در نوع خو فراز بودند و در خور کنکاش
و شعر موفق و دارای احساس بلند و از همه با لاتر پیام که این ارجمندیست برای یک سرود شایسته ی تحسین بلیغ
و با ارادت تقدیم و

دکتر جان سلام
واقعا هوشمندانه حذف می کنید و هوشمندانه تر مباحثی را که با موضوع بحث قوافی بند دوم چهارپاره ی شما اصلا مرتبط نیست وصله پینه می کنید. هزاران احسنت برای هوشیاری تان
در خصوصی هم برایتان توضیح دادم که قوافی موصوله ای که استاد شیخی بزرگوار ذکر کرده اند کاملا صحیح است و در صحتش تردید نداشته باشید. ولی به یک نکته دقت کنید:
مقبره ها - پنجره ها - شب پره ها و ...
هاء غیر ملفوظ در همه ی موارد نقش حرف روی را ایفا نمی کند. پس حرف روی بر " ر " واقع شده. اما صدای ماقبل حرف روی در همه ی قوافی مذکور استاد شیخی متجانس است یعنی همه ی اصوات کوتاه است ( خواه کسره ، خواه ضمه یا فتحه ِ یا ُ و یا َ ) - متوجه می شوید که در حرف ماقبل روی در هیچکدام از این قوافی مصوت کشیده ( آ ای او ) نداریم - به خاطر همین مطلب و به واسطه ی وجود " ها " موصوله به قوافی مذکور ایرادی در این قوافی که استاد شیخی به کار برده است نیست.
نمی دانم زبان من درست نمی تواند یک مسئله ساده را ادا کند یا واقعا دوست ندارید بازگویی این مطلب را.
به هر حال هر طور صلاح بدانید و من هم اصراری ندارم.
خود دانید
عزت زیاد

سلامی دوباره دکتر جان
راستی داشتم اشعار جناب راد صادقی حساس را بررسی می کردم به شعری رسیدم به نام دو رویی. در این شعر هم بانو عجم و هم جنابعالی بر این قاعده که اینجا برای هزارمین بار گلویم را دارم پاره می کنم و بازگو می کنم صحه گذاشته اید و کاملا عرایض من را تایید کرده اید عزیز دل برادر .
به این نشانی http://sherenab.com/Pages-View-53879.html
فکر می کنم برای این سرسختی شما کاسه ای زیر نیم کاسه است.
درست حدس زدم ؟ ای شیطون !!!!!! با ما هم بعله !!!!!! سر کارم!!!!
برای همه ننه و برای خودمون زن بابا !!!!!
به خدا چشمم پینه بسته از بس جوالدوز فرو رفته داخلش!!!!
رحمی ، انصافی !!!!!!
به هر حال دمتان گرم
عزت زیاد