بنام نگارگرعشق..................
..........................................................
(مَنم که شُهره ی شهرم به عشق وَرزیدن)
(منم، کـه دیـده نیـالوده ام، بـه بَـد دیــــدن)
........................................................
مَنم،که شُهره ی شَهرم، بـه خودپَرستیدن
مَنم، کـه کرده ام عـادت، بـه چشمِ بَددیدن
بـه غیرِ کسبِ دَرآمد، بـه هرطریقی شُــد
به هررَهی که رَوی،بیخودیست،کوشیدن
بـه غیـرِ دستِ توانگـر، مَبوس وپـایش را
جُزین اگر بنمـایی،خطـاست بوســــــیدن
بـه یـادِ اشــــکِ یتیــمی، زِدَردِ بی مِهـری
خوشست جمـعِ رفیقـان و، بـاده نوشـیدن
بـه بزمِ بی هُنران،خوش بُوَدشبی تاصـبح
گرفتـه دستِ نگـاری و، مَست رقصــیدن
بـه پیرِ میــــکده گفتــم، چو وَعـظ بنمـایی
صواب پَرده دَری دان، نـه رازپوشــیدن
من آدمَم بـه مَثــــل، اَشرفم بـه مخلوقـات
کـه گشته شیوه ی من، ازخُـدانترســـیدن
مَلامَتـــــــم مَنِمـا، بی وفـا مَخوانیـــــــدم
مَکُن،کـه کرده ام عادت،بـه زودرنجیدن
مُرادِ این دلِ (دیوانـه)را،تودانی چیست ؟
جهان گـلی شودو،من فقط بـه گل چیدن
.......................................................
اردیبهشتِ 3 5 ....(دیوانه)...یادش به خیر.....