درد عشق

درود بر احساس ناب شما!

انشالله با دقت به گفته ی استادان فن، اشکال وزنی هم برطرف میشه.

قلم اندیشه تان نویسا باد!

سلام
زیبابودبعضی ازمصرعهاکامل ازحضرت حافظ هستندوهیچ مشکلی ندارندوباقی برگرفته ازکلمات آن حضرت....
مثلا

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس
یا
انتظاری کشیده ام که مپرس
یا
میرود آب دیده ام که مپرس»
یا
سرو قدّی ، خمیده ام که مپرس
یا
کنج عُزلت گزیده ام که مپرس
و......
ولی مصرعهای متعلق به سرکاراشکال وزنی دارندکه بایدباممارست وپشتکارنسبت به رفع آنهااقدام کنی
پایدارباشی

ومصرع
شعر نابی» سروده ام که مپرس
هم قافیه بادیگرابیات نیست

درودها
زیبا و سرشار از احساس
دستمریزاد

توصیه های جناب عسکری هم راه گشا خواهد بود

گرامی شاعر
جناب صیاغ
با سپاس
سلام

درودمجددجناب صباغ عزیز
درست میفرماییدمن نگفتم آن اشعارازحضرت حافظ هستندگفتم آن مصرع مشکل وزنی ندارند...فاعلاتن فاعلاتن فعلن....اشعارشمازیباست ومعنای زیبایی نیزدارندولی ایکاش باافکارزیباتون بصورت نوین بنویسیدچرا که یک، هنرمند بايد زبان گوياي جامعه‌ي خودش باشد...تفکرات زیبای خودت رااگربصورت امروزی ارائه دهیدبدل بیشترمینشیندکه البته همه ماواقعاهنوزبه آن حدواندازه هانرسیده ایم وحالاحالاهابایدتمرین کنیم تابیاموزیم..این شعرامروزی چقدرزیباوباظرافت سروده شده است

شیشه‌ی مشروب خالی توی یخچالم
از من که دارد می رود از حال تو، حالم!
از کوه استفراغ!! روی دفتری کاهی
از زنگ‌های بی‌جوابی که نمی‌خواهی
از زندگی که در نگاهم مردگی دارد
معشوقه‌ی بدبخت تو افسردگی دارد!
از قرص‌ها که خودکشی را یاد می‌گیرند
از سوسک‌ها که از تنم ایراد می‌گیرند!
از نصفه‌های تیغ در حمام غمگینم
می بینمت! اما فقط کابوس می بینم
بر روی دور تند... نُه سال تمامی که...
از خواب‌هایت/ می‌پرم از پشت‌بامی که...
از دست تو دیوانه‌ام بی حد و اندازه
از دست تو در گردن معشوقه‌ای تازه
از سر زدن به خانه‌ام مابین کردن‌هات!!
از گوشی اِشغال تو، از چهره‌ی تنهات
می‌بینم و کنج خودم سردرد می‌گیرم
رگ می زنم... هی می زنم... اما نمی‌میرم
رگ می‌زنم از درد که دیوانه‌ام کرده
پاشیده خون مانند تو در اولین پرده
پاشیده خون از گریه‌ات بعد از هماغوشی
از اسم من، تنها، میان اولین گوشی
از اسم من که در تنت تا آخر خط رفت
از اسم من که عاقبت یک روز یادت رفت
از فکر تو، از گرمی خون، خوب می‌خوابم!
تو نیستی! با شیشه‌ی مشروب می‌خوابم!!
بالا می‌آرم از تو و از کله‌ی پوکم
از اینکه به هر چیز تو بدجور مشکوکم
از قصه‌ی بی مزه‌ی وصل و جدایی‌ها!
روی کُتت در جستجوی موطلایی‌ها
باید بخندم پیش تو بغض صدایم را
بیرون بریزم مثل هر شب قرص‌هایم را
بايد ببخشي كه بدم، خيلي «غلط» دارم!
با هر که بودی، باش! خیلی دوستت دارم
من را ببخش امشب اگر چشمم سیاهی رفت
تا صبح پیشم باش! تا صبحی که خواهی رفت...
بگذار تا مویی بماند از تو بر تختم
با هر که بودی، باش! من با درد، خوشبختم!

درانتظارشعرهای ریبایت لحظه شماری میکنم دوست عزیزوشاعرم....تخلص خاصی نیزانتخاب کرده ای

درود دوست گرامی شعرتون زیباست
ولی خب اشکال وزنی دیده میشه حتماااا
سر فرصت ویرایش کنید ایشالا اثر محکم تری
بشه...

سلام
قلم شعرتون جاودان