فصل زعفرانی

سلام و درود بر حضرت استادم بانوی واژه ها که اینچنین فصل زیباییرا را بر ترسیم کشیدید دست مریزاد و زغفرانتان پر باررررر

عطر زعفران داشت سروده ات مهربانم ......

رویت چون رویش همیشه لاله گون بادا

................................................

درود بر شما بانوی گرامی
شعر خوبی از شما خوندم موفق و موید باشید

درود استاد بانو
از خوانش سروده زیبا لذت بردم
شاد و خرم باشید

خواندم در دوباره ها...
بسیار زیباست گل واژه های بهاریتان!

احسنت بانو نوصیف قشنگی بود.

مترسک بزرگ همسایه هم دلش پرازمحبت وصفاشد
پرنده های خسته را رها کرد کنارهم محو تماشا شدند

درود فراوان گل بانوی عزیزم
بسیار زیبا بود🌹🌹🌹🌹🌹

درود استاد ارجمند
بسیار زیبا و دلنشین و تصویرگرانه
اثرتون تمام تصاویری رو که ذیل غزل قرار دادید به خوبی توی
ذهن مجسم می کنه قبل از اینکه به پایین صفحه نگاه کنیم
بنظر حقیر «چهل» رو میشه همونجوری که خونده میشه هم
نگارش کرد، البته که حقیر شاگرد کوچک شما استاد بزرگوارم

و در آخر اینکه شعرتون هیچ کم و کاست و عیب و ایرادی
نداره
درود بر ذوق و طبع سرشارتان
ما شا الله

انگار بهار در جان پاییز جوانه زده
....
به درستی که همینه و من این رو از نزدیک حس کردم
کاری بسیار سخت و البته زیبا
زعفران برای ما یک شناسنامه شده و این رو مدیون کسانی هستیم که بدون هیچ چشم داشتی در این عرصه زحمت می کشند و فعالیت می کنند
امیدوارم که همه قدردان این تلاش ها باشیم
درود بر شما
بسیار زیبا بود و آنقدر با احساس سروده اید که برای همه چه نزدیک و چه دور قابل لمس خواهد بود

درود ها برشمامهر بانوی بزرگوار
بسیار زیبا و دوست داشتنی بود

انگار بهار دیگری در دل پاییز جوانه زده
سلام سرکار خانم عجم عزیز
بسیار زیباست
غزل هم همینطور ،فقط چون مصرع ها بلند است باید هر مصرع را در دونیمه و با مکث خواند که روانتر شود

لذت بردم درودتان

نازنین شاعر
متشکرک
شعر خوبی را خواندم
سلام

درود بر بانو عجم گرانقدر
به به چه تصاویر زیبایی
روزگارانتان همیشه به زیبایی گل های زعفران باد
سلامت باشید و برقرار و موفق

سلام خانم عجم گرانقدر
بسیار زیبا .ارزشمندوقابل تحسین
سپاس
شادزی

با سلام بانو بسیار زیبا

زیباست

درود بانو
زیبا سروده اید

احسنت بر حس و قلم روانتان زیبا و دلنشین بود مرحبا

مترسک بزرگ همسایه هم دلش پرازمحبت وصفاشد
پرنده های خسته را رها کرد کنارهم محو تماشا شدند

درود زیبا خواندمت مانا باشی ب مهر
بانوی مهربان واژ ها
ت شعر قشنگت بوی بهار و حس کردم

زیباست..زیبا

بنفشه های کوچک ازدل خاک دوباره مهمان ده ما شدند
فصل قشنگ زعفرانی رسید چشم وچراغ قلب صحرا شدند

زیباست...زیبا

درود بر خواهر بزرگوارم

چقدر زیبا و دلنشین ما رو بردی به زمین های زعفرانی
تصاویر زیبایی را گزینش کردی
درود بر قلب پاک و با احساست

سلام
و افرین
ببخشید که دیر نوشتم

درود بر بانو عجم زیبا بود بزرگوار

سلام بر شما
شاعر ارجمند
درود و دستمریزاد

یا حق

درود بر نازنین بانوی واژه ها
تصویر سازی زیبا و نگاه شاعرانه تان را سپاس
قلمتان سبز و تنتان سلامت

سلام بانو عجم گرانقدر
به به
احسنت به شما
بسیار زیبا بود
لذت فراوان بردم
درود بیکران برشما
🌺🌺🌺👏👏👏🌺🌺🌺👏👏👏

سلام خانم عجم عزیزم بسیار زیبا سرودید زنده باشید در پناه حق

درود بر شما
زعفرانی و خوشرنگ سروده اید

فقط مصرع اول بیت پنجم وزنش کمی ایراد داره
فکر می کنم اگه به جای چهل تیکه چل تیکه نوشته بشه درست میشه

همیشه منتظر نگاه گرمتون هستم

سلام و عرض ادب خدمت خواهر گرامی ام
درود بر شما
بسیار زیبا بود
آفرینها
🌹🍃🍃🌹🍃🍃🌹🍃🍃🌹
👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏

درود دعوتید به غزلی تازه

درود ها بر شما

درود بانو
زیبا سروده اید

درود فراوان به استاد ارجمند سرکار خانم عجم

لذتی وافر نصیبم شد هزاران آفرین به خداوند متعال
با این همه آفرینش زیبا ؛ سپس به حسن صلیقه جنابعالی
چه از لحاظ سروده وچه از لحاظ تصاویر انتخابی .
از خداوند سلامتی شمارا آرزومندم .
دست حق نگهدار

درود بر استاد گرامی بانو عجم مهربان

عالی سرودید مرحبا

بهره مند شدم

زنده باشید

زیباوبازهم زیبا.
طبع لطیف شعرتان ماناومستدام.

احسنت استاد بزرگوار
بسیار ناب نگاشتید
درود بر شما

سلام خواهر بزرگوار
بسیار نیکوو پسندیده قلم زده اید استاد بانو..

سلام استاد گرامی
بسیار بسیار زیبا بود قلمتان مانا

درود بر شما مهربانوی واژه ها، الحق که این نام برازنده شماست

سلام


بسیار زیبا

با سلام
بسیار زیبا بود
قلمتان سبز.

با سلام و سپاس به حضور جناب احسانی فر و خانم جمیله عجم
آنچه دوست عزیز و شاعر فرزانه جناب احسانی از فیزیک نام برده از سوی نگارنده به دلایلی چند رد می شود.
اصولا هیچ شتی نور ندارد (اشیاء مثل: تکه ای آهن قراضه- قسمتی از ظرف پلاستیکی و...) تنها منبع نور خورشید است...
خال که اشیاء بی نورند چرا شاعر سهمی از اشعه برای هر شیئی قائل است... شعر است غلو و لفاظی و بازی با کلمات از یکسو.. و از منظر های دیگر ممکن در لحظه ای از زمان تحت تاثیر عوامل عرفانی آنچنان به وجد آمده که خویش را تا لبه شطح و شهود نزدیک نموده است آنجاست که ذره را نورانی می بیند ... اما با پارادوکسی چشم سر کور می شود و یار - معشوق - معبود و...در مه می بیند و این میسر نیست مگر با چشم دل که با تناقضی دیگر مواجه می شویم ارجاع می دهد به قدم زدن و عبور آنهم با کرم شبتاب همگان می دانیم روشنی کرم شب تاب واکنشی شیمیایی ست نه گرما دارد و نه به منبع نور متصل است . اما شاعر تحت تاثیر عرفان با روشنی کرم شب تاب از تاریکی عبور می کند...از منظر دیگر این شعرسوررئالیسمی ست(فرا واقعی) که شرح و بسط آن از حوصله ی مخاطب خارج است ....حال فرض می کنم این شعر آقای احسانی است و من می خواهم با بضاعت اندکم نقدش کنم...اگر ازتقسیم بندی زمان و مکان در مقیاس-
های تکانیده شده و از درشت نمایی سطح نرم زمان و دانه دانه شدن مکان / و هم
چنین دنیای هولوگرام که این همدوسی ازیک فرکانس یا تصور بر اینکه از یک افق
که موج تک بسامد آن بین دو نقطه زمانی با فاصله مکانی طویل ؛بدون تغییر آرایش
بر هم اتفاق همسان دارند که صرف آن به اطناب کشیدن و خلاصه آن هم پیچیدگی
ایجاد می کند ؛ بگذریم ،که اعتبار و اثبات همواره در تزلزل است و این نسبیت البته
به معنای توجه به فلسفه نسبی گرایی نیست /جایگاه و زاویه/ که دستیابی به
حقیقی نزدیکتر همیشه از ایده ما مهمتر است ؛ و دنیای شعر به یمن وجود زبان
که اگر جمله بسامد آن بالا نباشد، هر واژه تصویر جزیی از جهان است،البته از بازی-
های زبانی غیر معمول و همچنین کسانی که پشت دشواری های معانی خود را
مخفی می کنند غافل نباشیم ؛ و اینکه واژه ها اساس اعتباری آن چرخه سماعی
دارد ، گرچه از ارزش آن کاسته نمی شود به هر فرم باشد ولی واقعیت شکل دیگری
دارد و این همه اهمیت شعر که در علوم پایه هم از نام برده شده از این است که
شاعر از عینیتی ظاهراً حقیقی دنیایی مجازی می سازد که به حقیقت نزدیکتر
است
و شعر چه سهم برجسته ای از عرفان داد که دیگر عرفان را با زبان خود
معنا نمی کنم که طوماری طولانی دارد .و گاهی به سمت هرز معنا شده و اکتفا
به اینکه شناخت متعالی هر جا پرسه بزند از خودشناختی ذره ای دور نمی-شود و هر آنچه از احسنت خویش زایش کند زایشی خدا گونه دارد و شاعر اینجا چه ارتباط درونی متعالی ؛ خارج از آن الگوهای نوری که مطرح شد و همچنین کرم ابریشم که به واسطه شیمیایی تولیدنور می کند و اما "مه" که سطح میدان دید را کاهش می دهد و شاعر بدون چشم هایش چه با لطافت حضور که مه علاوه بر توسعه معنایی ؛ جنس واژه ای آن نرم و پنبه گونه است ؛با وجه متعالی خویش سخن می گوید و او را فرا می خواند به دیدن رهگذری که پیاده می رود به گردش با کرم شبتاب ! که همسوو هم توان با وجه متعالیش ؛ چشم -
های او توانا شده ، به اندازه و چند وچون آن کار نداریم، ولی نمی شود .بدون حضوری متعالی دست بر روی چنین واژگانی کشید و حالی بالقوه می طلبد..که احوالات شاعر اینجا
با این شکل محسوس است..و خلاصه هر چیزی میتواند شکل دیگری هم داشته باشد چه نزدیک چه دور که همین حالا تشابهاتی در ذهنم پرسه می زند که از حوصله طومار قلم و
گوش مخاطب خارج است ؛ بی شک شعری که خارج از فرم و صورت هم محتوای برجسته دارد ، مداوم معانی جدید تراوش و باز سازی می شون

میان دشت پاک احساس من یک غزل عاشقانه دلبری کرد
سرودم ازبنفشه ها که بامهر طلایه دارشادی اینجا شدند

باز هم دل تعب شعر تورا میخواهد و بس



بانو نفس شعری .بسیار عالیست
دستمریزاد
خدا حافظت باشد و علی یارت

لذت بردم خیلی زیادزیباوصف شده بود و زیباتر سرودید

درود بانوی واژه ها زیبا سرودید
مانا باشید