نیامد..............

سلام و درود بر حضرت استاد مهرابادی گرامی و بزرگوار
گرانقدر می خوانیم و لذت می بریم و می اموزیم از محضرتان مرحبا به شما

درود استاد بزرگوارم
بسیارزیبا بود مثل همیشه
برغربت وتنهایی ام افزود نیامد

شوقِ دلِ مـادیـدو، غزلهــــــای پُرازشور
بَرصـبراگـر، توصـــــیه فـرمود، نیــــامـد............درودتان استادگران ارج
.......................................................

درود استاد عزیز
غزلی ناب وزیباست

سلام استاد بزرگوارم ...عالی .....
بسیار زیبا........

درود بر استاد گرانقدرم جناب شیخی عزیز

عالی سرودید

درود استاد عزیز
بسیااار عالی عااالی
دل، شـکوه نـدارد،اگرش مصلحت اینَ ست
هرچنـــد کــه بَـر، طالـعِ مسـعود نیــــــامـد

قلمتان نویسا برقرار باشید

عُمریست کـه بردیـدنِ او، چشـم بـه راهـم
قـامت چوکمـان گشت و، بِفرسود نیــــامـد
زان آتشِ افـروختـــه اش، بـر دل و جـانـم
اینـک کـه نمـانـدَ ست ، بـه جُز دود، نیـامـد

سلام جناب استاد شیخی عزیز و ارجمند

عالی سرودید

تندرست باشید انشا الله

سلام بر استاد شیخی عزیز زیبا بود

عرض ارادت استاد بزرگوار
بهره بردم از شعر ناب و دلنشینتان

ما غیر حدیث دل خود هیچ نگفتیم...

قلمتان نویسا
پایدار باشید به مهر

سلام استاد شیخی عزیز
عالی چون همیشه
درود بر شما و درود بر استاد حاکی که جرقه ی الهام این غزل زیبا رو زده اند

سلام
نمیتوانم بگم چقدر به دلم نشست
ممنون
و به امید امدن تمام نیامده ها

سلام و عرض ادب استاد فرهیخته
به به
به به
بسیار ماه بود
احسنت به شما
درودتان باد بزرگوار
🌺🌺🌺👏👏👏🌺🌺🌺🌺

درود،
شما را به خواندن شعر "اعجاز هست" دعوت میکنم

به به
درود بر برادر فرزانه ام
بسیار زیبا و پر معناست سروده های شما بزرگوار
و به ناچار باید خواند، لذت برد و تحسین نمود.

درود بزرگوار

🌷🌷🌷🌷🌷

سلام وعرض ادب ....
حکایت ارادت حقیر نسبت به شما .. به بیان خودتان:
((جُــــزتو،حَدیثِ دِل ،به کس اِفشا نکرده ایم
رازی به دوست گفتــــه و،حاشا نکرده ایم.....................))
**************************************************
تعریف وتحسین به کنار...تلمیحات...استعاره...تناسب..وووو.....باز هم به کنار
واژه های غنی....الی ماشا الله........را هم بیخیال...

در یک تعریف کلی ((واسوختی ست(عشق ورزی)... با اتش عرفان............))
اوج این غزل در بیت:
اوراکــه اَیـازست درین، قصـــــرِ مُعّــــلی
ازچیست کــه بَـر، دیـده محـمود، نیـــــامـد؟................

دست مریزاد بزرگوار....
اوج توجه به داستان محمود و ایاز، سده دهم و یازدهم است. با وجودی که این دوره، زمان اقتدار غزل است،
از دوره احمد غزالی به بعد درنوشته ها و اشعار نویسندگان و شعرای عارف مسلک، این ماجرا تبدیل به داستانی عرفانی شده است. احمد غزالی و شاگردش عین القضات همدانی بهترین مفاهیم عرفانی را با استفاده از این داستان بیان کرده اند.

دیگر حرفی ندارم./