عشق یار

آخ‌چه‌سنگین‌شده‌این‌سینه‌ام 
بـاز شــــده‌ پُـر ٬ دلِ پُـر کینه ام 
خنـــده‌ فرامـــــوش شده از لبم 
از غم و از غصــه‌یِ دیرینه ام 
عیبْ نمـــــایان نشــوَد بهــــرِ من 
مات و کدر از چه‌شد آئینه ام 
شـنبه و هر شـنبه فقط بگــذرد 
شـــــوقْ نـــدارد ٬ دگـــــر آدینه ام 
نیست دگـــر ٬ بـارشِ ابـــرِ بهـــار 
بویِ خـوشی‌نشنَوَم از چینه‌ام 
در نظرم هستْ سیاهی ٬ فقط 
نیست دگر رنگ ٬ به رنگینه ام 
شُکرْ که‌یک‌همدم‌وهمرازهست 
دلبــــــرِ زیبـــــــــــا رخِ سبـــــــــزینه ام 
هستیِ‌حامی‌به‌نَفَس‌هایِ‌اوست 
عشق و وفایش‌شده گنجینه‌ام