امروز که نیستی

امروز که نیستی

(تقدیم به استادم جناب خجسته)

امروز که نیستی
همچو غریبه ای
من با تبسمُ و محبتُ و وفا
بیگانه گشته ام،
از خود بریده ام
یک گوشه ی متروکه ی
ویرانه گشته ام.

امروز که نیستی
من طرد گشته ام،
از خود
واز هر نگاه گرم
دل سرد گشته ام.

امروز که نیستی،
نور امید و زندگی
در پیکر نهیف من خاموش می شود،
در کوچه باغ شعر نو
"گیتا" از این به بعد
با غصه های یاد تو
هماغوش می شود.
 

دوستان، چندی قبل موسیسه فرهنگی سازمان بین المللی اکو نشان طلای فردوسی را به مولف نخستین کتاب در فالب زلال تقدیم کرد. در این جا بیشتر بخانید:

http://maktabeshg.blogfa.com