نسیم جان...

نسیم جان آورد بوی تو از کوی عشق

معطر شد مشام دل از لب دلجوی عشق

 چون پروانه ی رنگین خیالِ سرخ آفتاب 

 سوختن, گرد روی شمع ماه ابروی عشق 

  دیدن روی دوست شفای دل بیمارما ست  

طراوت فزاست چنین ساغر شفاجوی عشق

می کشیِ می کشان اندر کوی آن جانان

شد زنار خدمت بستن,در میان آرزوی عشق

 پیرعشقم گرفت دست, برد به باغ سبز جان

داد نشانم,باغها وسبزه ها در جستجوی عشق

بشد زدستم, یاد وصالش باد رفیق روزگار

خواهد شد چنین روان,آب محبت در جوی عشق

مگر بخت کند روزی  معجزه ی عیسوی شایق

بینی عیان به چشم خود,صورت ماه روی عشق