طلب ناز

ناز کن ،
غمزه ی تو وزن شود،
رقص نشاند کمر واژه و حرف و
وسط صفحه به پا
شور نماید
بزند تیر خلاص
از دل بی تاب و
تکاند لب بُرّان سکوت و
شکند روزه ی بی شعری و خاموشی و زان پس
همه مستی شوم و
شاعر بی شعر نمانم

که به رقص آمدگانند
الفبای دل شیفته ، بی شک
ز نگاهی
که ز باریکه ی
مستورِ میانِ
شب مژگانِ
چو نیزارِ به هم تافته
با شیوه ی
طنازی و غمازی
به نافذگری و
نرم عبوری
ببرد عقل و
کند مست و
همان دم
بزنند پای
به گردانه ی جوهر،
هماهنگ و
هم آوای
طنین نت موسیقی و آهنگِ
نشسته به زوایایِ
کمر تا کمرِ
ناز
که از راهِ پر از پیچش
دلبرکشی ات
در گذر آید.


پ.ن. میدانم آهنگ شعر به بحر طویل شبیه است ولی از آنجا که خصوصیات بحر طویل را نداشت قالب شعر را نیمایی گذاشتم،
از اساتید پوزش میطلبم، علاقه ام به این سبک نوشتن وافر است.