*اشاره
در اولین سالروز رحلت امام خمینی (رض) مثنوی موشّح زیر را سرودم و امروز تقدیم می کنم.حروف اول مصراعهای اول مثنوی «سال امام خمینی» را تشکیل می دهد:
ســــر زد از پشـت کــــوه تا خورشید
عَلَـــــم افراشـــت در عــــزا خورشید
اشـــک از دیـــــدگــــان مــــاه چکید
مـــــاه ســـوگ و عـــــزا ز راه رسید
لحظه هــا لحظه هــای ماتمزاست
ســالـــــروز غـــــروب روح خداست
ای به دلهای خستـــه نـــور حیات
آفتــابــی تــریـــن حضـــــور حیات
مهـــــر عـــــالــــم فــــــروز آزادی
نــــــام تــــــو نـــــــــام روز آزادی
آب و آیینـــــــه وام دار تـــــــوانـد
بی حضور تـــــــو سوگوار تــوانـد
مـــا و شــــام جدایی تـــو هنوز
می گــدازیــــم در قلمـــــرو روز
خـــــم از آن قامــت صنوبر شد
که به سوگ توخاک برسر شد
ما نمی خواستیم ،اما هست
یــادبــود فــــراق با ما هست
یــادبــود فـــــراق داغ دلست
گرچه تلخست چلچراغ دلست
نیستی گرچه یادگارتوهست
نام تو ،باغ تو ،بهار تو هست
یاخمینی توماه و خورشیدی
که بـــرای همیشه جاویدی.