بنام نگارگرعشق...............
...............................................................
غریبِ شــــــهرِ خودم، آشـــنا نمی بیــــنم
غریقِ بحـرِ غَمَـــــم،نـاخُــــدا نمی بیــــنم
نشــــــسته ام،پَسِ دیـوارِ یک، دلِ پُــــردَرد
دلی شــــکسته ،کـه بَرآن، دَوا نمی بیـــنم
خمیر مـایـه ی عـاشق، صفـایِ دل بـاشـــد
دَرین مَـدینـــه ی پُرکین، صفــا نمی بیــــنم
به کامِ تشنه ی عاشق،که غم به جان دارد
بـه جُـز ســــرابِ محبّـت، رَوا نمی بیــــــنم
گزافـه گو کـه بـه مِنـــبَر، زِعشق می گویـد
دَرو نشـــــانی ازین،کیــــــــمیا نمی بیـــنم
رفیقِ قـافلـه گشــــــتم، زِ جورِ دُزدِ طـریق
زِمیــرِ قـافـلـــــه غیـــر از، ریـا نمی بیــــنم
شـــکسته بـالِ گُریزم، زِتیـرِ جهــــلِ کسی
کـه بَر لبش سـخنی، جُـزدُعـا نمی بیــــنم
زِ زاهــــدانِ دروغیـــــــن، طلـب مکُن تقـوا
زِ نـاصـــــحانِ خـــطایی، رَجــا نمی بیـــنم
چنین کـه بـادِ خزان،می وَزد بـه دلهــامـان
بهــــــــارِ دولتِ گـــــل را،بَقـا نمی بیــــنم
بـه پیرِ میــــکده بُردم،شـــــکایت امّـا گفت
خمُش که چاره به غیر از، رضا نمی بیــنم
نکرده فهــمِ سخن ،گرکسی چو(دیوانــه)
بَرین بلیّــــــه خـــــــدارا، دَوا نمی بیــــنم
.............................................................
(دیوانه)