زلیلا

آن خوشه های بافته اش هرچه ریز تر
سرباز های دل همه فرمان گریز تر

تحریم اتحاد دو چشمش به وقت خواب
از هر گزینه در دل شب روی میز تر

تسخیر پر کلاغی موهاش می شوم
تا میخزند بر بدنش سینه خیز تر

سر نیزه های وحشی مو روی صورتش
از تیغ گوشه های لبش تند و تیز تر

با آن سیاه لنگر ابرو ٬ خلیج چشم ...
کارون میان شهر لبانم وِنیز تر

با خون من به چشم لبش سرمه می کشد
انگور هرچه تشنه به خون تر مویز تر

هر چند باز اسیر « زُلِیلا » شدم ولی
یوسف به چنگ بند جنونش عزیز تر

تا فتح سرزمین تنش بعداز این شکست
من باز نقشه میکشم اما تمیز تر


#منصور_یال_وردی