غروب هزاره ها ......

دردهای ناگفته ی مشترک همین حوالی کوچه ی عقیم /

دروداستادگرامی............با اجازه شما برداشت شخصیم را از این سروده با تم اجتماعی -روانشناسی می نویسم که شاید این هم نوعی خوانش باشد ...

اینکه اوتیسم یک اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. واضح است ....
اما بگمانم ارتباط کودک اوتیسم با سرچشمه عشقی که منجر به تولید این
کودک می شود بیشتر هدف در همان نادرستی ارتباط باشد.
نتیجه یک ارتباط نادرست و پراز کین وقهر و بعدهم آشتی و شاید هم پلید
زایش کودک بیماریست که حاصل همان اختلال در رابطه هاست....
که حیطه مغز و روابط اجتماعی و احساسی وکلام را مستقیما تحت تاثیر قرار می دهد.زندگی ماشینی وسراسر استرس وفشارهای روحی وروانی آنقدر بر تمام سطوح زندگی امروزی حاکم شده که حتا در ثمره ی عشق های ناتوان هم به شکل های گوناگون حاکم گشته و بهره ای جز بهم ریختن تعاملات روح وروان و جسم افراد ندارد با دیدی کمی پراز اغماض حتا...