نو بهار حُسن

نو بهار حُسنی و من با تو غرق شادی ام
بی تو در غم ها اسیر و با تو در آزادی ام

هر زمان دور از تو باشم مثل یک ویرانه ام
با تو اما هر زمان مانند یک آبادی ام

هرکجا باشی تو آنجا وادی عشق است و شور
خوش به حال من که من هم ساکن آن وادی ام

با تو در شهری پر از صلح و صفا سر می کنم
بی تو در چنگال دیو و یوغ استبدادی ام

مرده بودم پیش از این وز عشق عاری بوده ام
عاشقم کردی تو و یکبار دیگر زادی ام

همچنان رود از کنارم رد شدی پاک و زلال
سنگ بودم ، شُستی آنگه در کفت بنهادی ام

آنچنان دادی جلایم چون عقیقی گشته ام
من مریدت گشتم و گشتی مراد و هادی ام

گر بمانم یا بمیرم ، گر بمانی یا روی
دوست دارم من تو را ای عشق مادر زادی ام

ڪرده ای معتـــــاد من را ، ترک نتوانم دگر
عادت پیوستـــــہ بر یادِ تو بودن ، دادی ام

سعید علی زاده