ناز و نیاز

سلام بر شما شاعر گرامی
غزل خوبی بود . نکاتی را جهت همفکری خدمتتان عرض میکنم .
در قالب غزل بیت اول با مصرع دوم دیگر بیت ها هم قافیه است در شعر شما این رعایت نشده بود .
وزن نیز در بعضی از ابیات ناهماهنگی داشت .که به بررسی آن می پردازم .



من همه نیاز بودم که تورا غزل سرودم ( آوردن دو ضمیر متصل و منفصل در یک مصرع هجو است و نازیبا من و بودم .مصرع اول باید قافیه داشته باشد.)



ای غزال بی وفایی تو همیشه ناز کردی ( در اول مصرع نیاز به هجای کوتاه داریم نه بلند . )



 



به من آن سکوت سنگین، صله کردی و تو آغوش( اینجا هم وقتی می گویید کردی یعنی تو و آوردن آن فقط برای پر کردن وزن آمده است )



به زبان بی زبانی به غریبه باز کردی



 



 سر کویت آمدم سر بنهم بر آستانت



تو به شهر غربت اما سفری دراز کردی( تو . کردی . هجو است )



 



من به شوق اقتدایت ز پیت قیام کردم



عجبا که تا قیامت حذر از نماز کردی



 



نه سزاست سوختن را دل پاره پاره ما



توبه سوز دل ، خدارا، دل خویش ساز کردی



 



چوکه اوست درد و درمان غم دل بِنِه \"حکیما\"



به چنین طبابت اما ، زغم احتراز کردی
علاوه بر اینکه شعر باید پیامی را به دنبال داشته باشد ارتباط عمودی و افقی مصاریع نیز باید حفظ شود .
منتظر خوانش آثار خوبتان می مانم .

سلام
زیبا بود

تو در ِ محبتت را ، به دلم فراز کردی
ای غزال بی وفایی تو همیشه ناز کردی

به من آن سکوت سنگین، صله کرده ای وآغوش
به زبان بی زبانی به غریبه باز کردی