گذرگاه

گذرگاه
در تند باد حوادث
باورها شخم خوردند
و بذر تردید در بستر ذهن کاشته شد.
بیشه تار پندار
از آن افسانه های فسونگر
باغ سبزی در تاریکخانه خاطر بر پاساخت.
بادیه نشینان صحرای شکاکان
بر گذرگاهش
بساط سور چیدند.......

تنگنای شک
در ابهام صعود و سقوط
جای ماندن نیست
ایستگاه صیقل اندیشه
و پالایش ذهن هاست
پاهای باور که لنگید در شیب شک
انتخابی است میان
ماندنی چومرداب رفتنی چو جویبار
بودنی چو قطره شدنی چو دریاست
در تصویر مبهم سرانجام و بی سرانجامی
در استواری و یا چون پری در باد
فرصت دوباره ساختنی است
دل قوی دار
فرا می رسد روزی که همهمه های پوچ
در بلندای پژواک کاروان ایمان می شکند.
تو مسافر آن کاروانی
که بر فراز ژرفای سقوط
از مرز دو دلی پرواز خواهی کرد
با پلی از تصمیم راسخ
بر دره هولناک  هلاکت
عبور خواهی کرد
پاهای لرزان سهم تو نیست.
پایدار باش ای صبور
استواری تو در تندباد بلا محک خورده است.

14 اسفند  94 –پاوه – آزادمنش(ع – آزاد)