دل کندن

قيرگون شب،گرده ی اسب،بلندای کوهها،

جوان عاصی.

دشت زير پا،سراب سياه آسمان،

سوسوی ستاره اما،چراغ آخرين آبادی بود.

رو به جلو...

آينده ی موهوم،انديشه های گسسته،

پشت سر، گره ياد خاطره های پيوسته...

\"ای درختها

چون ريشه هايتان پيوند،

ای رودها

چون آبهايتان روند

در اين خاک دارم\"

نيمه ی شب،

زوزه ی گرگ،

نفير اسب خسته،

سکوت مرد قاچاقچی،

نوار مرزی در پيش،

نگاهی به پس

\"ای مرزها

ای تقسيم کننده ی آدمی به پيکر و جان

پيکرم به آنسوی میگريزد

جانم را اما اين سوی ماندگار دارم\"

خاک بيگانه،

لحظه ای درنگ،

از سينه ی کوه بالا رفتن

سختی دل کندن

به قله رسيدن اما ،تنفس آزادی بود

خنده ی بر لب

شادی رهايی

اشک در چشم اما،

اندوه جدايی بود