میان ســینه ام این دل چنان بی تابم می کند

میان ســینه ام این دل چنان بی تابم می کند 
چون کویری سوزانـم تـــشنه ی آبم می کند
 
آن پری وشی که می کشا ند مرا به میخانه
با قـــدحی در دست مست از شرابم می کند
 
من مستم و او هرشب سوی خود فرا خواندم
ندانم چاره ی کارم سحر نشده جوابم می کند
 
به دل بگوی  صنما اگرت هست دلدار دگری
شایسته من نیست که این چنین عذابم می کند 
 
مرا نومید مکن از خود که دل بستم به خوی تو
که این شــمیم کوی تو مدهوش وخوابم می کند
 
مستی وباده پرستی شده ا ست کار من زفراق تو
آتشی درون سینه  دارم  که هر د م کبا بم میکند
 
معفر صيد محمدي ( هاوار)