آواره ام 1 و 2

آواره ام 1

آواره ام

نه آواره ی چادر نشین

بیا و به تماشا بنشین

جامه ی کهنه ی مرا

که جای دشنه و درد است

بیا وببین تنهاییم را

آواره ام 2

آواره ام

آواره ی طبیعتی مرده و سیاه

که در آتش و دود

به خواب رؤیاها رفته و خاکستر شده است

نه زمزمه ای

نه پرنده ای

نه پنجره ای

که زنده کند

طبیعت نگاهم را

کلبه ها ویران و

 قاب پنجره های دیروزی

در آوار دگرگون شده است

نه باغی

نه باغچه ای

که شکوفه دهد

نه چشمه ای

که به عشق گُل خاکستر شده ای

به جوش آید

کدام گُل

کدام خاکستر

که نسیمی دوباره آغاز به وزیدن کند

و نوازش دهد چهره ی غبار آلود مرا

چه خوش است

با طبیعتی که دیروز مرا در آغوش می گرفت

امروز خاکستر شوم

کرم الله کریمی-آبدانان