بداهه

سلام مهربان سمای عزیز شعرت خوب بود اما یکم از این نیست ها ا نیست کنی خیلی بهتر میشه افرین مهربان شرمنده کمتر تونستم بهت سر بزنم اما من مخلص شما و قلمتان همیشه هستم

درود بانو
کوتاه وزیبا بود


آرامش، زن دل‌انگیزی است که در نزدیکی دانایی منزل دارد. (اپیکارموس)

درود بانو
کوتاه و زیباست

باسلام عالی موفق باشی

مرحبا بر شما
بسیار عالی

درود بر شما ...

همیشه میدانم در خط های اخر ضربه کاری را وارد میکنید

و خوب میدانید چند خط باید بنویسید

بسیا ر ممنون و لذت میبرم از نوشته های زیبایتان

.................. ..........................
درود سمای عزیز
کوتاه بسیااار زیبااااایی بود
دست مریزاااد بانو
.................. ..........................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب

درویشی تهی‌‌دست از کنار باغ کریم خان زند عبور می‌کرد. چشمش به شاه افتاد و با دست اشاره‌ای به او کرد. کریم خان دستور داد درویش را به داخل باغ آوردند. کریم خان گفت: «این اشاره‌های تو برای چه بود؟»
درویش گفت: «نام من کریم است و نام تو هم کریم و خدا هم کریم. آن کریم به تو چقدر داده است و به من چی داده؟»
کریم خان در حال کشیدن قلیان بود. گفت: «چه می‌خواهی؟»
درویش گفت: «همین قلیان، مرا بس است.»
چند روز بعد درویش قلیان را به بازار برد و قلیان بفروخت. خریدار قلیان کسی نبود جز کسی که می‌خواست نزد کریم خان رفته و تحفه برای خان ببرد. پس جیب درویش پر از سکه کرد و قلیان نزد کریم خان برد. چند روزی گذشت. درویش جهت تشکر نزد خان رفت. ناگه چشمش به قلیان افتاد و گفت: «نه من کریمم نه تو. کریم فقط خداست، که جیب مرا پر از پول کرد و قلیان تو هم سر جایش هست.»

سرکارخانم همدانی، بانوی گرامی، سلام علیکم.
............................................................................
من ،مُعلّقم...........
میان زمین وآسمانی که نیست.........
خسته نباشید بانوی بزرگوار.................
کوتاهی دلنشینی ست.

احسنت خواهر گرامی
بسیار بسیار زیبا و دلنشین سرودید...

درودی دگر باره بر شما...
دست مریزاد


بیتی از آخرین سروده ام :

یک شب دوباره خشم خود را جار خواهم زد !

در ناف « تهرانسر » خودم را دار خواهم زد !

سلام بانو همدانی گرامی
درود بر شما
بسیار زیبا سرودید
پربار و دلنشین

سلام بانو همدانی
حس وابستگی را به زیبایی به تصویر کشیده اید
پردوام باشید

درود برشما
خیلی هم قشنگ

سلام و درود برشما شاعر گرامی
زیباوکوتاه
دستت درد نکنه شاعر

درود ها ...بسیار زیبا بود و احساس منو بر انگیخت...
میان بند بند زمینت معلقم
به آسمان بکش مرا
ای هوایِ خوشِ خاطره ها...

همین الان

بسیار عالی

عرض ادب و ارادت
بی نهایت زیباست و هنرمندانه در ایجاز
لذت بردم .........................احسنت

سلام دوست گرامى

قلمتان همواره سبز و شكوفا

وقتي نيستي همه پنجره ها بسته ميشن

از سكوت تو خونه قناريا خسته ميشن

بي تو مگر ميشود بود نبودنت انكار زندگيست

آفرييييييييييييييييييييييييييين نازنين دوست

زیباست بانو جان،

خلایی است
نبودنت
در فضایی از هر سو بی انتها
عاشق بی قرار را ....


درودها بر شما

با اینکه ادعای قرار گرفتن در فضایی که نیست و درگیر شدن با حسی که نیست ... به ظاهر خیلی عجیب و دور از ذهن می آید ...اما من با تمام وجودم باورش کردم ...چون در این فضا بوده ام و این حس را تجربه کرده ام ... معلق در هیچ.............
بسیار زیبا و دلنشین بود نیز... درود بر شما

سلام سمای گرانقدر بسیار زیبا بود

زیبا

- کوتاه و الهام بخش بود

هزار و یک ترانه
دفتر دهم: اشعار سپید
نام ترانه: وقتی که تو نیستی
با الهام و یادی از ترانه/ بداهه / از بانو سما همدانی
**
وقتی تونباشی
وقتی که تو نیستی
من هم- همه نیستی
من هم - همه پوچی
**

بی تو همه هیچ م
بی تو همه پوچ م
بی توهمه آه م
بی تو همه سوزم
**
بی توهمه هجر من
بی تو همه کوچم من
بی تو همه اشک م من
بی تو همه دردم من
**
بی تو همه خاموش م
بی تو فراموشم
بی تو من سردم
بی تو همه سوزم
**
حسن بذرگری(آیین)
توضیحات: سرایش94/12/26- بدیه – مشاعره- تقدیمی- ناتمام