عشق

اين اولين شعر سپيد من در سن 16 سالگي بود


آسمان غمگين است
من از اين ديار غم
که سکوتي ابديست
خواهم رفت
سوال هاي بي پاسخ
در ذهن خاموشم
جريان دارد
کسي با فانوس نمي آيد
که کوچه هاي تاريک مرا
روشن کند
چرا کسي نمي گويد
مرگ پنجره اي است
به سمت حقايق تلخ و شيرين
نه! ديگر نمي توانم
من اين ديوار را
که اصل جدايي هاست
خواهم شکست
من به اوج خواهم رفت
همسفر راه دورم
کوله ام سه واژه ي
عشق ،عشق ، محبت هاست ...