اشک دیده

اشکی که زدیده آشکار است

از مکتب وکوی انتظار است

ظاهر به رخ غمین چه زیباست

غمخورده ی هجر زلف یار است

از اینهمه پرده چون خودی رست

از دوری دیده بی قرار است

کارش همه غم و غم ستانیست

در مکتب عاشقی خمار است

از بس که ندیده چاره در خویش

از راه دو دیده در گذار است

هرکس که به همدمش شبی شد

گو باغ عمل به فصل بار است

القصه بیا به پیش من بین

اشکی به رخم چه افتخار است