ساحل غم

در طلوعی دوباره ، می جویم از نشانت در انتهای زمان به وسعت ، ساحل بی انتهای عشق می روم مست ، در آن یاد و خیال اشک در دیده ، چه گوید از ان نغمه عشق. و در این ساحل دل می گشاید ، به سخن اشک ، در این صبح طلوع. مژده باران ر ا در هوای غمگین آن پرستو در اوج می خواند در موج. صخره از یاد تو گوید سخن از دل یک سخت نگار. می جویم از آن عشوه و ناز ، در روز وداع. و چه خوانم از آن دل ، در این ساحل غم .