سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 9 دی 1403
    29 جمادى الثانية 1446
      Sunday 29 Dec 2024

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۹ دی

        جهان هستی ( دوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۳۰ شهريور ۱۳۹۴ ۱۷:۲۶ شماره ثبت ۴۰۷۳۸
          بازدید : ۳۹۰   |    نظرات : ۲۱

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        جهان هستی ( دوم)
        دخترک چون خویش درآيينه  ديد          
                زشتی خویش  از  دل    آیینه   چيد
        گفت کی باشم چنین من  زشت رو         
                دشمنی    دیرینه   باشد   این   عدو
        چون شكست آيينه غم ازاو گرفت         
                  چون نديد زشتی به زشتي خوگرفت
        عاقبت هوشيار دادش پند و  گفت           
                 منگر  اين  آيينه  را  بي  مزد و مفت
        پس برو صورت بشوی وپاك شو        
                  سَر  ز مغروری   گذار و خاک شو
        ابروان      بردار   از      افزودني           
                 گونه هایت  سرخ   كن  اي   ديدني
        موي  خود را شانه ساز، حمام رو       
                  بعد    از  آن   بار  دگر در  جام رو
        دخترك چون اين كلام حق شنيد          
                  شاد شد،  يك سر به سوي آن دويد
        چركها   بزدود از  سيماي  خود           
                  شاد گشت  از شانه بر موهاي خود
        سرخ  كرد آن  گونه هاي ناز را           
                   ساز   بنمود    ابروی    طناز     را
        هرچه  امكانش شد او زيبا نمود           
                  پس  خود  اندر  آينه  شد   وانمود
        صورت خود را چو درآيينه ديد          
                   گفت،  يارب  كيست  اين  كامد پديد
        كيست اين زيبا رخ مهوش فريب            
                 كيست اين مه پاره، ما  را شد قريب
        نام ايشان گو كه من دلبند شان           
                   جاي ايشان گو كه من در بند شان
        من  گرفتار   رخ   او   گشته ام            
                   من اسير از  بهر اين  رو گشته ام
        گفتنش  زيبا  چنین كو رخ نمود           
                    ني  بود  جز  تو  كه رخ زيبا نمود
        آنچه از  تو  آيينه  دريافت  كرد           
                   می نمايد  آنچه  را او يافت   كرد
        چهره چون آرايشی شد این چنین         
                   می درخشید چشم و ابرو و جبین
        اين جهان چون آيينه  باز  آورد            
                  آنچه   آوردي   در  آن  ساز آورد
        گر تو نيكي مي فرستي درجهان           
                   نيكي ات   باز   آورد  از  اين وآن
        گر پلشتي مي فرستي  سوی یار          
                    بر دماغت می رسد  آن  بوی  نار  
        آنچه کردی یا که گفتی  زیر  لب            
                  مزد  کار خویش را  می کن  طلب
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1