عدالت مي زند بر در
عدالت مي زند بر در
الا اي مردم خاموش منم، من!
رهنورد راهِ ابراهيم
كه از نا يش خدا گفته به موسا يش اناالحق را
منم آن جذبۀ شيرين!
كه آدم را،
به مهمانيّ كرنشهاي اخلاص ملك بُردم
نهادم تاج كرّمنا
به فرق آدمِ خاكي
به رمز علّم الاسماء
- وَانّي اعلم...لا تعبدون- شاهد،
كه من با صبح ميثاق خداوندي،
همآوا و هما هنگم!
الا اي مردم خاموش!
منم! من!
شاهدِ شبهاي حيراني
كه اشكِ چشم آدم را اثردادم
وَ با امداد پنهاني،پشيماني آدم را ثمر دادم
منم! من!
شاهدِ خون ضجه هاي گريۀ حوّا
كه اندر غربتِ آدم،
تلاطم داد دريا را!
وَ بُرد از خاطر قا بيل
حلاوتهاي موهوم هوسناكي
الا اي مردم خاموش!
منم !من!
آنكه نامش را خدا تعليم آدم داد
و نوح از بهر امن از غرش طوفان،
چنين بنوشت بر كشتي كه:يا الله
خلاصم كن از اين طوفان!
بحقّ ايليا ! اينك
وَ من ...بر قامتِ هستي ،
دوباره رخت پوشاند م
گواهم راز مكشوفست ،
به كوه وادي قافِ تجلّايم
الا اي مردم خاموش!
منم !من ! آيۀ "...برداً سلام " ِ عشق
كه همراهِ خليل حق
گلستان را به هُرم "حرقوا" بُردم
خدايان را فروبردم، به درياي فراموشي
وَ ننگِ تا ابد مُردن!
الا اي مردم خاموش!
منم !من!
منبع انفاس عيسايي،
كه بر ابدان بي جانان
عطا كردم حياتي نو!
به گرمايي اهورايي
الا اي مردم خاموش!
منم !من!
دربِ شهر علم پيغمبر!
وَ نفس جاري اندر پيكر پاكِ مصفــّا يش
منم !حيّه در بيچون!منم صفدر
منم ميزان!
منم فاروقِ بين حق وبا طل اندر صفحۀ مَحشر!
امير يكّه تاز مكّه و بطحاء
الا اي مردم خاموش!
به همراهِ سه تن ز اولادِ پيغمبر!
حسين است اين كه در شأ نش
رسيده "...ارجعي ..." ازحق
وَ نفس مطمئنّ عشق!
وَ اين زهرا! كه در شأ نش بُوَد كوثر!
در اينجا منتظر هستيم...
كه آيد يك جواب ازشهرخاموشان!
الا اي مردم خاموش!منم ! من!
"انّما ..."خودشرح مبسوطي ،
ز راز يك نماز من
حديثِ منزلت دارم!
خريداري بود اينجا؟
غريبم من! كسي مهمان نمي خواهد؟
كسي بر ياري خوبان نمي آيد؟
كسي حق را نمي جويد؟!
جوابم را كه مي گويد؟
الا اي مردم خاموش!منم من!
نفسِ پيغمبر!
كه فرموده به شأن من،
پيمبر: " وال من والاه "
غدير خم!
هزاران تن!
كسي زانان نباشد زنده در اينجا!؟
نگوئيدم كه نشنيديم
هَوار ...اي متهم مردم!!
منم من!مرتضايم شهره در غربت
مدينه ! اي سكوتستا ن!!
به ياريم نمي خيزي؟
...عدالت مي زند بردر
جوابي بر نمي خيزد..........
وامّا رجعتي بايد
سواري مي رسد از دور
ندارد سايه يعني نور
وَ ظلمت مي شود فاني
وَمهدي شاهد اين حق حق مظلوم تا ريخ است...12/7/1374
در این سروده به دها آیه حدیث اشاره گردیده که به لحاظ تطویل کلام درج نمی گردد.
این شعر درحقیقت بیان داستان حقیقی استمداد علی (ع) و همسرش جهت پیدا کردن یاران همدلی جهت احقاق حق و اصلاح مسیری در تاریخ است که بواسطه جهل ورفاه طلبی مردم عصرمولاعلی(ع) مسکوت ماند.....