التیام

بی جرم از قلبم زمانه انتقامش را گرفت
رنج آمد و زین قلب سرگشته زمامش را گرفت
رقصانده ام چون بوته ای هر روز با سازی جدید
از گریه ام سر گرمی هر صبح و شامش را گرفت
دستان تقدیرم چنان بوی خیانت می دهد
حتی نسیم رهگذر رد شد مشامش را گرفت
نا عادلانه رای داده داور تقدیر من
از قلب من در شوق وآرامش سهامش را گرفت
گر روزگار با زیرکی با عشق کردم امتحان
و با مهارت پای این سر باز خامش را گرفت
اما برای جنگ با ظلمت و رنج روزگار
قلب من از عشق و امید فروغ و وامش را گرفت
با نامرادیهاش جنگید و نشد تسلیم رنج
با عشق هم انگیزه ی فتح و دوامش را گرفت
من سر سپرده ات نمی گردم دگر ای روزگار
دل با شکیبایی طریق التیامش را گرفت
آری دلم اکنون تو را با قدرتت در هم شکست
با صبر و کوشش سهم عشق و احترامش را گرفت