روز از پی روز آمد و هــــــــــنگام ســـــحر شد ..........فردای دگـــــر شـد
خورشـــــــید نمایانگر و خامــــــــوش قمر شد ..........مهتاب به در شـد
شب تا به سحر چشم به چشمان تو بستـم ..........بیـــــدار نشسـتم
دل در عجب از حوصـــــله ی نــــــــگار گر شـد ..........کین گونه ثمر شد
آرام گرفتم از شـــــــــراب بوســـــه جـــــامــی ..........کـــــوتــــاه دوامـی
آن دم که لبم بر لب باده مستــــــــــــقر شــد ..........خونی به جگر شد
آویخته شد دل به شکنـــــــج زلف شبگیــــرت..........دربنــــــد به زنجیرت
در شالی گیسوی تو دســـــــــت برزگر شـــد ..........محصـــــول گهر شد
مژگان تو یلدا و شب عـــــــــشق چه کوتــــاه ..........افسوس و دوصد آه
تابیدی و تاریکی شــــــــــــــام بی اثر شـــــد ..........مه حلقه به در شد
افسوس گدشت آن شب و صد شام دگر نیز ..........چون سردی پایــــیز
در حسرت بودن بر معــــــــشوقه به سر شد ..........یک عــــمر هدر شد
منصور یال وردی