دلنوشته هایم

شب شد غم هجری تو به میخانه کشاندم = ساقی برساند باده به پیمانه کشاندم

ای شمع ندیدی غم هجران دلم دوش = از آتش هجرش غم پروانه کشاندم

هشیار نه پیداست در این شهر نگارا = بس جمله ز عشقی تو چون دیوانه کشاندم

بی مطرب و می دوش خماری به سر افتاد = ذاهد به فریبی چو زمیخانه کشاندم

از دست دل خون جگرم ناله و فریاد = کز یاد رخت بر در بتخانه کشاندم

ساقی چو در این شهر ز رخ پرده برانداخت = پیرم ز خرابات به خمخانه کشاندم  

درویش ندارد غم سیلاب در این راه = زان رو که دو چمشی تو بود از خانه کشاندم

در تاب جوانی ز غمت پیر فتادم = این حاصل عشقی تو به ویرانه کشاندم