لطف فراوان کم بود

کودکی های شما لطف فراوان کم بود
مهربانی کم وچشم خوش حیران کم بود
زیرو کرد سحر چشم ودلم تهران را
تا شما را ببرم خانه دلیجان کم بود
همه جارا چه به مشهد چه چناران گشتم
شکر سرخ لبان توبه میدان کم بود
یاد آن ترشی لبهای تو افتادم که
به سر سفره مهر تو نمکدان کم بود
موج می زد خزر از آبی چشمت آنروز
به کویر غزل سرخ تو باران کم بود
مثل مجنون که پی لیلی زیبا می رفت
دل به دنبال تو می رفت وبیابان کم بود