گرخیده....

ستوه سطر ستبر نستوه تو
گلواژه ای ماند
گرخیده گان را/
بی هیچ تحفه ای
درگذشتگان خون
وقتی لشکر نحس غارتگر تور
آرش را قهرمان ساخت
بر بلندای عظمت لجام گسیختگان رود
شغاد هم برای برادر تمام بود
آوخ هفت خان را...
تهمینه باردار زایش دوباره ی خویش بود
سهراب ، گران سنگین پسر زادگان مهر
کمان نیای خون گبر ستبر رستم بود
سواران
کوهپایه های مرز دلاوران رزم را تاخته اند
و
غمنامه ی پور شهریار
ستون قلعه ی خراب آبادی غربتند
آنسان که:
برادر بر مرگ برادر غافل خویش
لبخند غلبه
لبخند ناتمامه ی فتح فرود
سر داده
و
سودای نرینه گان:
آسیاب خرمن میهن اجدادی من است