چرا از من؟! تو از مــن می كنی دزدی!
و آن هــم روز ِ روشــن می كنی دزدی؟
كنــم هــر تشنـــه را سيـــراب ِ بــارانــم
خودم می بخشم از مَــن می كنی دزدی؟!
كسی ديــدی بــدزدد عطــر ِ گل ها را ؟!
تو عطــر ِ گل ز گلشــن می كنی دزدی؟
در ايـن دنيــا مثــال ِ آب جــاری بــاش
ولــی افســوس! آهــــن می كنی دزدی
فقــط بـا خــودشنـاسی روح مـــی آيــد
بــرای پوشـش ِ تــن مـی كنــی دزدی ؟!
شفــای ِ جسـم و تـن در روح مـی بـاشـد
برای ِ وصلـه، ســوزن می كنی دزدی؟!
بيـا از جســم و از اســم ِ خـودت بگـــذر
تو اسمی چون "تهمتـن" می كنی دزدی؟!
بــرای ِ رشــد كــردن يـا شكــوفـايـــی
كتـاب از بهـر ِ رُستـــن می كنی دزدی؟!
حــديث ِ عشــق در دفتـــر نمــی گنجــد
بـرای ِ عاشقــی فــن می كنــی دزدی؟!
فقــط عشّـــاق از مُــردن نمـی تـرسنــد
از ايشان خوب مُــردن می كنی دزدی؟!
بيا تــرس از ميان بـردار و عاشـق شـو
نه آن عشقــی که از زن می کنـی دزدی!
بــرای ِ آفــريـــدن ، رُشــد بايــد كــرد
بـرای رشـــد كـــردن، می كنـی دزدی؟!
اگر در فكــر پـــروازی چو ارزن باش
ولی ديــدم كـــه ارزن می كنـــی دزدی!
تو را ديــدم به هنـــگام ِ خــريــد ِ گـــور
بـــرای ِ مـــرگ، مسكــن می كنی دزدی؟!
اگـــرچه ديـــده ام دشمـن تــراشـــی ها
عجيـب اينكــه تو دشمـن می كنی دزدی!
چو ديــدی لقمــه ای در كام ِ هركس شد
به هنـــگام ِ جــويــدن، می كنـی دزدی!
تـو بـا هستــی نـــداری يـك همـاهنـگی
کـه بچّــه از سِتـــرون می كنـی دزدی!
بــرای تـو غنيمت هســت هــر چيـــزی
که حتــا گفتــه انـد: اَ... می كنی دزدی!
به هــر فـرصت كه امكانی به دست آید
بـلا نسبت! ز رهــزن می كنـی دزدی!
تو خيلــی زود تخمت صاف می گــردد
چو از هر كوی و برزن می كنی دزدی!
نه سو داری نه سن داری! تو کم داری
زهی باطل ز سـوسـن می كنی دزدی؟!
گدايــی در مــرام ِ تــو پسنــديــده است
و نامــردی كــه از زن می كنـی دزدی!!