می شود مهربان کرد دنیا را

می شود مهربان کرد دنیا را

وقتی
به پُشت ِ سرم نگاه می شوم
هم مهربانی ها
مرا لبخند می زنند
و هم
دردهای بیشمار
استخوانم را می پوکاند
با خود می گویم
چه می توان کرد امروزم را؟
پس بی هیچ درنگی
لباس رزم می پوشم
و با سلاح مهربانی ها
درد را
از سر راه بر می دارم
تا به سهم خود
مهربان کنم پیرامون را
هرچند سخت است
این راه ِ پر رنج و شکنج
اما می شود
مهربان کرد دنیا را
زیرا
دورنمای ِ جهان
مهربانی است

احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی)