سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 4 آذر 1403
    23 جمادى الأولى 1446
      Sunday 24 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۴ آذر

        مثل‌ باتو بودن‌

        شعری از

        محمد حسین پژوهنده

        از دفتر شعرناب نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۲۵ فروردين ۱۳۹۴ ۲۳:۱۶ شماره ثبت ۳۶۱۱۵
          بازدید : ۳۹۷   |    نظرات : ۵۳

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر محمد حسین پژوهنده

        مي‌ مي‌خورم‌ بي‌ جام‌ و بي‌ پيمانه‌
        مدهوش‌ و مستم‌ بي‌ خم‌ و خمخانه‌
        بي‌ مي‌ خرابم‌ همچنان‌ خمّاران‌ 
        بي‌ مي‌ خمارم‌ وز خودم‌ بيگانه‌
        مست‌ و خرابم‌ كرده‌اي‌ مي‌داني‌ ؟
        از جادوي‌ آن‌ نرگس‌ فتّانه‌!
        تو سرخوشي‌ به‌ عيش‌ روزگاران‌
        من‌ دلخوشم‌ به‌ يار بي‌ نشانه‌
        مي‌بالي‌ اندر ناز و در تنعّم‌ 
        مي‌ نالم‌ از هجر تو چون‌ حنّانه‌
        من‌ بي‌ خود از خود هر طرف‌ مي‌گردم‌ 
        بگذشته‌ ام‌ از خانه‌ و كاشانه‌
        آواره‌ كوه‌ و بيابان‌ گشتم‌
        در جستجويش‌ ليك‌ او در خانه‌!
        سر در گريبانم‌ همه‌ روز و شب‌ 
        رو در بيابانم‌  از آن‌ در دانه‌
        از ياد او قلبم‌ فرو مي‌ريزد 
        دل‌ سست‌ مي‌گردد چه‌ نوميدانه‌!
        اي‌ خوب‌ اي‌ مه‌ ناز و مهربان‌ شو! 
        با دل‌ مگير اين‌ قدر هم‌ بهانه‌!
        در كوي‌ تو درويش‌ بي‌ پناهم‌ 
        مهمانم‌ اينجا و تو صاحبخانه‌!
        هرگز نخواهد رفت‌ يادت‌ از دل‌
        چون‌ باتو پيمان‌ بسته‌ ام‌ جانانه‌
        كو يك‌ حقيقت‌ مثل‌ باتو بودن‌ ؟
        جز آن‌ نباشد هيچ‌ جز افسانه‌
        دل‌ هرچه‌ در خود حرف‌ گفتني‌ داشت
        ‌بگذاشت‌ اينجابا تو در ميانه‌
        از جادوي‌ چشمان‌ و روي‌ زيبا
        ناز فريبا راز عاشقانه‌
        از حسن‌ و لطف‌ و جلوه‌ هاي‌ ديدار
        بين‌ در غزل‌ گفتم‌ نشاني‌ يانه‌؟
        اي‌ رهسپار كوي‌ عشق‌! اگر تو
        گشتي‌ پژوهنده‌  در اين‌ زمانه‌
        ديدي‌ اگر ليلاي‌ مارا ؟ برگوي‌
        مجنون‌ شده‌ از عشق‌ تو ديوانه‌!
        در راه‌ تو داده‌ هرانچه‌ بودش‌
        جان‌ نيز  خواهد داد چون‌ پروانه‌
        كي‌ عاشقي‌ ديدي‌ چونان‌ او صادق‌؟
        كز هر چه‌ دارد بگذرد مردانه‌؟
        يك‌ دم‌ بيا بنشين‌ كنارم‌ اكنون‌
        تا جان‌ سپارم‌ شاد و هشيارانه‌
        13/ 9/ 1374 بيرجنـدـ
         
        پ. ن. 1: این شعر را غزل نامیدم هر چند که سر از قصیده درآروده است. 
        پ. ن. 2: نوسان وزنی دارد که عمدی است و از اختیارات شاعر که به اقتضای اوج و حضیض معانی ایجاد می شود. 
        پ. ن. 3: صرف از حاضر به غایب و بالعکس صنعتی است در بدیع لذا ایراد محسوب نمی شود. 
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3