ای عشق

با ما سخن از وفا نمودی ای عشق
یک عمر به ما جفا نمودی ای عشق
درخانه یِ دل،کینه دمی راه نداشت
بین با دلِ ما٬چه ها نمودی ای عشق
فکرم همه ، آرزویِ فردایِ تو بود
فردایِ مرا فنا نمودی ای عشق
دورانِ خوشی بود که کفران کردی
خود را زِخدا ، جدا نمودی ای عشق
از راهِ درستِ حق ، به بیراهه زدی
ابلیس ، چرا صدا نمودی ای عشق
یک مجلسِ عیشی به دلم بر پا بود
آن جشنِ مرا ، عزا نمودی ای عشق
اندیشه یِ تو نمادِ خودخواهی بود
زیرا همه را فدا نمودی ای عشق
خون گشته بجایِ اشک از دیده روان
ماتمکده ای به پا نمودی ای عشق
آید به سرِ خودت ، زمانی ، وقتی
این ظلم که تو٬ به ما نمودی ای عشق
مجنونِ تو بودم به همه اوقاتم
آواره یِ کوچه ها نمودی ای عشق