« فیلمِ دوئل »
شقیقه به شقیقه یِ تو...
می نویسم
با ردی از دود و باروت ــــُــ
ــــ طپانچه
یگانه قاضی القضاتِ شهرِ ما ست ـــُــ
مرزی از دود و باروت
جویِ ما را از هم جـُـ ـدا کرد ...
از حالا ــ ــ ــ ــ
ــ ــ ــ ــ بشمار قدم هایت ، قدم رو . . .
« دَه » زندگی شمردنِ فرصت هاست ـــُــ
« نُه » کرم خوردنِ دندانِ حسرت ـــُــ
« هشت » وقتی عـ شـــ ق هم همیشه لق می زند !
« هفت » چاره ای نیست ـــُــ
« شش » باید کشیــــد ـــُــ
« پنج » مفت سوزیِ مهره هایِ خاموش هم لابد
آخرش game over ـــُـ !
« چهار » رمزِ پیچاندنِ خودت باش !
« سه » « وقتی خودآموزِ شگردِ باختن »
تنها کتابِ راهنمایِ بازی ست !
« دو » حالا آخر خط ـــُــ
« یک » بنگ ... !
بنگ و بنگ، ماشه برایِ چکیدن است ـــُــ
بهتِ خون آلودِ تو به چه کارِ من می آید؟
آخر حواست کجا هست؟! ـــُــ
نگفتم به دوئل دعوتی ؟!
باشد اینجا آخر خط ـــُــ
فقط جایِ یک نقطه ، است ـــُــ
آخر من حواسم هست ـــُــ
من آخرِ خط ـــُــ
خُوب ...
نقطه را می چکانم « . » بنگ ... !