فرط

در گرگ ومیش حضور 

ودر آمد وشد بودن ها

از فرط تفسیر،

ناگهان ،

بیابان سوخت ،

زمستان لرزید 

وپاییز رنگش پرید،

من نیز در مسیر لحظه هایی مبهوت 

          و در تکاپویی مسکوت ،

آغوش بی تابم خالی شد.

از سراشیبی معراج پایین آمدم

          و به خاک رفتم،

چه هیاهویی!

چه خالی هایی!

ریشه هایی پراکنده به دور هیچ ها می پیچند

       ومورچه هایی ریز هجوم خاک را به بازی می گیرند

تا آنجا که بودنش را شکل می دهند،

آه !

ای حجم خاک !

تونیز شکل من شو...