سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        ساربان و اشتر

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۳ ۰۹:۲۷ شماره ثبت ۳۵۰۰۵
          بازدید : ۵۹۴   |    نظرات : ۶۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        ساربان و اشتر
        قصه ايي بشنيدم از  دوران    دور
                            سارباني پير   بودش  همچو   نور
        چون كهن سالي گريبانش    گرفت
                           گرد  پيري  آمد  و  جانش   گرفت
        گفت  بهتر   باشد  اين    پايان  ما
                            در  عبادت   بگذرد     يا    در  دعا
        سالها    از    بهر   دنيا     زيستم
                            شايد   اين   آخر   بدانم   كيستم
        پس برون شد نزد  اين و نزد  آن
                          زو   حلاليت   طلب   كرد  ساربان
        عاقبت در نزد    اشتر  لب  گشود
                          قصه   خود را بر  آن  اشتر نمود
         گفت گر بخشي  گنه در   كار من 
                         شاد  مي گردد  ز  من   دلدار  من
        گر  نبخشايي  گناهم  بعد   از اين
                         آتش   او   دامنم   گيرد   به  كين
        اشترش   بگشود  لب   در  گفتگو
                        ظلم اشتربان بگفت  صدها  بر او
        گفت  ما را در  طلب  از  بهر نان
                       در  بيابان  برده ايي  اي  ساربان
        ني علف بود و نه آبي بهر  نوش 
                      درطلب از آب، گفتي هان خموش
        بار من كردي دو صد من  بيشتر
                     هر چه گفتم  شد  به  پهلو  نيشتر
        از  جفاهاي  شتربان صد   بگفت
                     از   جفا  و  جورهاي   بد   بگفت
        گفت آري  نزد  چشمانم نه  دور
                     كودكانم  سر  بريدي   بهر  سور
        گريه كردم من، توخنديدي از آن
                    اين چنين بگذشت روز و حالمان
        ليك مي بخشم ترا  با  صد  جفا
                   غير يك زآنها  كه كردي  بهر ما
        درتعجب شد شتربان  از   كلام
                    جمله  را   بخشيد ،  اما   ناتمام
        پس كدامين ظلم ما در  حق   او  
                    شد فزون از سر زدن، فرزند او
        گفت اشتر هان بگو آن جور  ما 
                   كان نبخشايي تو ما را  زان جفا            
        آه سختي بركشيد  اشتر ز   دل
                   گفت آن روزم تو كردي زير گل
        در   سفر   بوديم     راه   كربلا   
                    صد شتر بوديم و يك  بار  طلا
        ناگهان   سرقافله  آمد     خري   
                  اين چنين گفتي كه از اشتر سري
        عزت   صدها  شتر  كردي  فنا 
                  من  نمي بخشم چنين جور و جفا
        اشترلنگ وشل وبي دست و پا 
                  اين چنين افزون ز خر با شد بها
        راه مقصد كي بداند خر ز چاه 
                  بي  ثمر  آوردي  او  در  جايگاه
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3