لافِ محبـــــــــــت

آن عشـق که درسینه یِ مابود،کجاشد 
افســــرده دلِ غمــــزده،تغییــــر،رواشــد 
بااین همه افسوس وغم وغصـه وانــدوه 
ازسیـــنه یِ مــا،آهِ جگرسـوز،رهـــاشـد 
ســــرزنده وشـــاداب وطراوت زده بودیم 
پژمرددل و،قامتِ خم،دست به عصـاشد 
صدقصـــه یِ پُرغصـــه نوشــــتیم به آنی 
درعـــالَمِ پُردرد،دل افســـــانه ســراشــد 
ازدارِمکافـــات که هیـــچ است بهــــایش 
بیهــــوده ترش عالَمِ بیهــــوده یِ مـاشد 
ازخویشــتنِ خویـــش ســـؤال وگله دارم 
آن نفسِ خـــدائیِ تـــو،اینگونه چــراشــد 
درجامعه ازعشق ومحبت خبــری نیست 
دربی خبــــری روزِتوبی لطف وصفــاشــد 
بـــــس لافِ محــــبت زدی وکـارنکــــــردی 
اشعـــارِتوحــــامی،همه بی قدروبهــاشد 
بیمـــــــارشــــده قلبِ پُرازکیــنه وســردت 
درمحضــرِحـق رفتـه ومحتـــاجِ شفـــاشـد 
کمرنگ شـده عشـق وصفــاودلِ بی غش 
ازفــــرطِ ریـــــــا،قلبِ تــودرگیــــــرِبـــلاشـد