نامه ای به امام زمان

  (((( به نام پروردگاری که بهترین ناجی را برای نجات بشریّت از منجلاب فساد و ظلم آفرید .  ))))

 

     « خسته ام آه ای طبیب آشنا   

     تا به کی امروز  و  فردا  می کنی

     لختی از  دهلیز قلبم  بگذری     

     قفل های  بسته را  وا  می کنی »

 

         ای بهار منتظَر !  عمری  است که زمین بی وجود مبارک شما ، پاییزی است  ، دیری است که گرد و غبارهای یأس و نا امیدی ، بر پیکرة آلوده به گناه منتظرانت نقش بسته  و تنها  ظهور شما  را می طلبد که این تن های آلوده را پیراسته و منزّه گرداند .

 

       از بس که نام ( جمعه ) را شنیده ایم و هفته به هفته  آن را به انتظار نشسته ایم  تا شاید جمال نورانی تان را به نظاره بنشینیم ، دیگر خسته و ملول شده ایم .  

 

        آقا جان ! پس کی از پشت این ابرهای غیبت تان خروج می کنید و با  بادهای اراده ی پولادینتان آن ها را کنار می زنید و  رخساره ی خورشید گونه تان  را نمایان می سازی و باران رحمت بی دریغتان را به ما بندگان عاشق پیشه تان که اگر چه با گناهان بی شرمانه مان  تیشه بر قلب نازنینتان زده ایم ، ارزانی می دارید .

 

       آه !  که دیگر تحمّل دیدن خونابه تان به هنگام غروب را نداریم ؛ آن دم  که خورشید وجودتان در افق های فراق مأیوسانه نگاه دل شکسته اش را  از ما می گیرد  ...  و به وضوح می دانیم که این توده های لاله گونی که هر عصر  ، هنگام غروب در رخساره ی خورشید نمایان می شود ، همان اشک خونین شما امام بزرگوارمان است که نشأت گرفته از  ظلمت و تاریکی و جهلی است که فضای فتنه انگیز وجودمان  را فرا گرفته ...

 

       به راستی که چه بد پیروانی هستیم  ما !!!  خود را به ظاهر شیعه و مُرید و یار قافلة  اهل بیت می نامیم  ولی در خفا شریک دزد اهریمن می شویم و  با اعمال ریاکارانه و آغشته به تزویرمان  ، کوفی وار آب در آسیاب دشمن می ریزیم  و  اشک خونین بر رخساره تان سرازیر می کنیم .

 

       وای بر ما ! وای بر ما رهروان کج رفتار که این صحنه های تلخ را می بینیم و همچنان غافل و درمانده ....

 

      دیگر نای شنیدن  این جملة تکراری « شاید این جمعه بیاید شاید... » را نداریم ، دیگر باور این مصراع برایمان سخت و دشوار گشته از بس که انتظارتان به دازا کشیده شده است  ؛ آسمان دنیایی مان عمری است که توده های ابری غیبت تان را فرا گرفته است امّا دریغ از این ابرها که اراده  و قصد باریدن ظهور حضرت تان را ندارند  ...

 

       ببار ای باران زلال الهی ؛ ببار و زمین  از این همه آلودگی بشوی ... ببار  و این جمله ی مبارک   « اللهم عجّل لولیّک الفرج » را برایمان جامه ی عمل بپوشان .  

 

«  همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی          

   به  پیام آشنایی  بنوازد آشنا  را   »

 

                                                                                                             دی ماه 93