نقاش چشمان تو

 

نقاش چشمان تو را باید سر وپا زَر گرفت

اندر خزان با چشم تو عمرم بهار از سر گرفت

موجیست در دریای چشم توازعشق و آرزو

در چشم نازت آرزویم عطری از باور گرفت

یاس نگاه تو فِشانده گرده بر دنیای من

با تو نهال خشک قلب خسته ام ثمر گرفت

وقتی که شاه عشق تو دنیای من تسخیر کرد

مامور حسرتها ز قلبم دستورِسفر گرفت

با آمدت اندوه حسرت از دل من کوچ کرد

با نور عشق تو جهانم رنگ زیباتر گرفت

غنچه شوق من شکفت از آن نسیم عشقت و

کبک کُهنسال دل من باز بال و پرگرفت

از مِی عشق توشده سرشارجام قلب من

در قلب من مهر تو حتی پیشی از مادر گرفت

من بی خبر از تو نشاید لحظه ای را سر کنم

حتی شده از تو خبر از قاصد کَفترگرفت

شاید شود لمس تو را چون شبنم و گلها نمود

شاید شود عطر تو را از بادِ راهگُذرگرفت

از مرگ نی واهمه ای اندر وجودعاشقم

گر روبه روی من جهان از بهر تو سنگر گرفت

باک از قضاوتهای آدمها نباشد که «نوا»

دستور با تو بودنش را ازجهان داور گرفت