بسم الله المهیمن القدوس
به مناسبت سالروز شهادت حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله)، حضرت حسن مجتبی(علیه السلام) و حضرت علی ابن موسی الرضا(علیه السلام)
چون بلا مقدر شد در ضمیر این مکمن
از خزان غم افسرد جان تیره گلشن
در حوادث این دور پایمال ناپاکان
گشته حرمت پاک لاله و گل و سوسن
آخر صفر آمد می نگر به چشمانم
می شود جهان غرقه ز انفجار اشک من
آسمان گواهی داد ؛ روزگار مسموم است
قسمت عزیزان است زین سموم جان کندن
از لدود نااهلان خاتم النبیین (صلی الله علیه و آله)رفت
امر می شود امروز زین جفا به لب بستن
زهر بی وفایی با مجتبی (علیه السلام) چنان کرده
کز خروش خون دل پر ز لاله شد دامن
پا کشد رضا(علیه السلام) مسموم بر زمین و می داند
از ریای مامون نیست هیچ حاجت مامن
در نگاه اهل البیت(علیهم السلام) نیست غیر زیبایی
با شهادت بر حق دادن از جهان رفتن
کن سلام بی حد بر مصطفی و اهل البیت(صلی الله علیه و آله)
غیر عشق او دل از عشق دیگران برکن
بر حسن(علیه السلام) فرست آن گه بس درود بی پایان
بر ولا و حب او کاملا بنه گردن
وان گه از ادب عرضه بر رضا (علیه السلام) سلامی کن
تا که از عنایاتش بهره ای توان بردن
ابتلای عشق است این چون بهار می آید
از تشرفش گردیم ز ابتلا به بد ایمن
مهدی از حق باری نصرت ولیعصر(عجل لله تعالی فرجه الشریف)
کن طلب که وسعت یافت دستگاه اهریمن
رایت محمد(صلی الله علیه و آله) را در جهان بر افرازیم
هم به وعده سبحان(جلّ و علی) هم به کوری دشمن
رستگاری جاوید نزد اهل ایمان است
این چنین توان آری از غم و بلا رستن
ذوب ذکر اهل البیت (علیهم السلام) می کنم وجودم را
این طریق من باشد تا که هست جان در تن
غبار دستگاه حسینی
مهدی رستگاری
دهم دی ماه 1392 (28 صفرالمظفر 1435)