امیــدم بودتــاجانم تـــــوباشـــی
درونِ ســـینه مهمانم توباشــــی
گَهِ تنهـــــائی وبـی هـمـزبانـــی
رفیـــقِ گاه وبیــگاهم توباشـــی
دلم میخواسـت وقتِ غصه هایم
تســـلی بخشِ غمهایم توباشـــی
بـه وقـتِ آرزویـم بـــهـرِفـــردا
دلم میخواست رؤیایم توباشـــی
زمــانِ نم نمِ بـارانِ چـشـــــــمم
پنــــــــاه ویـارومأوایم توباشــی
به دشــتِ عاشــقی درزیرِباران
چــویک دلداده،همپایم توباشــی
زِدســـتِ حـرفِ مـردم ناامیــدم
چه می شــــدیارِتنهایم توباشــی
به هنـگامِ دعـایِ نیــمه شـــــبها
هــم آوایِ دعـاهایـم تــوباشــــی
سـلیمان گرشدم،درشـهرِعشـــقم
ســـبایِ مُلکِ زیـبایم تــوباشــی
شَــــوَم آواره یِ دشـــت وبیابان
چــومجنونی که لیلایم توباشــی
چــــووامق بگـذرم اززنـدگانـی
درآن وقتی که عـذرایم توباشـی
اثــــــرازکــوه دردنیــــــانـمـانَد
اگرشــــیـریـنِ رعنایم توباشــی
برایِ شــــــرحِ اعماقِ وجــودم
شَوَم شعری که معنایم توباشــی
زمیـــنم تــابگــردم گِردِ روزت
نگارِروزوشــــبهایـم تـوباشـــی
چه می شــدشــاه بیتِ شـعرهایم
به بســــــتانِ غزلهایم توباشـــی
دلم میخواست وقتِ جان سپردن
هم آوازِنفســــــهایم تـــوباشــــی