اشک دلتنگی من

دم به دم میشکند این دل تنگ
و چه جاریست مدام
                 اشک دلتنگی من
جای یک چیز همیشه خالیست
جای یک کس شاید
                   جای یک دوست که همدرد شود
درد را بشناسد
درد را گریه شود
و چه تنهایی تلخیست هنوز
                               و چه سرد
گاهگاهی هوسی
به سرم میدود و
                 باز فراموش شود
من سراغش زکبوتر زهوا
من سراغش ز نفس میگیرم
کاش می آمد و این تنهایی
                       خسته می شد میرفت
                                     یا که کمتر به دلم سر میزد
کاش می آمد و می ماند و
                              همین
وای بر من
            که چه جاریست مدام
                                      اشک دلتنگی من